گزیده تهذیب ;  ج ۱  ص ۴۸

* *78 - از ابو عبد اللّه صادق (ع) پرسيدم: اگر كسى جنب باشد و بعدا در اثر گرما و يا فعاليت زياد، چندان عرق كند كه پيراهن او خيس شود، چه حكمى دارد؟ ابو عبد اللّه گفت: اشكالى ندارد، و اگر مايل باشد پيراهن خود را در
آب تميز فرو ببرد تا اثر عرق را از بين ببرد مانعى ندارد.
شرح: طهارت بر دو نوع است: اول طهارت شرعى كه در مورد نجاسات شرعى از قبيل آلودگى مردار، منى، خون جهنده، بول و مدفوع به عمل مى‌آيد. اين نوع طهارت از آيه كريمه «وَ ثِيٰابَكَ‌ فَطَهِّرْ. `وَ اَلرُّجْزَ فَاهْجُرْ» استنباط‍‌ شده است و جنبه تعبد و حكم الهى دارد. كيفيت تحصيل اين طهارت به آن است كه چندان بر محل آلودگى آب خالص بريزند و دست بمالند تا آلودگى رجز شيطان زائل گردد. و در ضمن، از غساله آن بايد پرهيز شود. نوع دوم طهارت عرفى است كه در همه اقوام و ملل رايج است و آن‌چه را با عقل و درايت خود كثيف و متعفن تشخيص بدهند، به وسيله آب و يا دستمال كاغذى و هوله از بدن و لباس خود مى‌زدايند بى‌آن‌كه از غساله آب پرهيز كنند و يا دقت لازم را در زوال همه ذرات آلودگى به عمل آورند. در صورتى كه نجاست از نوع شرعى باشد طهارت آن نيز بايد از نوع طهارت شرعى باشد. زيرا تعبد شرعى و امتثال فرمان الهى است، و اگر نجاست از نوع عرفى باشد، مانند آب بينى، آب دهان، عرق بدن و امثال آن، بايد طهارت آن نيز به صورت عرفى به عمل بيايد كه امتثال فرمان عقل و وجدان است. اگر كسى در مورد نجاست عرفى به نوع طهارت شرعى عمل كند و آن را فرمان الهى بداند، بدعت نهاده و فرمان شيطان را برده است، با آن‌كه خداوند عزت مى‌فرمايد: «أَ لَمْ‌ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ‌ يٰا بَنِي آدَمَ‌ أَنْ‌ لاٰ تَعْبُدُوا اَلشَّيْطٰانَ‌». وسوسه در طهارت شرعى نيز، عبادت شيطان است.