مجموعه ورّام / ترجمه عطائی ;  ج ۱  ص ۳۰۱

رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)مى‌فرمايد:هر مالى كه انسان بدان وسيله آبروى خود را حفظ‍‌ كند،صدقه است .چرا صدقه نباشد،در صورتى كه غيبت‌كننده را از گناه غيبت باز مى‌دارد،و از زخم زبان دشمن كه باعث ناراحتى و انتقام‌جويى خارج از حدّ شرعى مى‌گردد،انسان را حفظ‍‌ مى‌كند. اما به خدمت گرفتن ديگرى،به اين ترتيب است كه انسان براى فراهم آوردن وسايل بسيارى از كارها به ديگران نياز دارد،زيرا اگر خود بعهده گيرد، وقتش ضايع مى‌شود و سلوك راه آخرت با فكر و ذكر كه بالاترين مقام سالكان است،غير ممكن مى‌شود،و كسى كه تهى دست است،لازم است تا خود كارهاى شخصى را از قبيل تهيه خوراك و آشپزى،و نظافت خانه،حتى نوشتن كتابى كه احتياج دارد،و هر چه را كه ممكن است ديگرى انجام دهد و منظور شخص تأمين گردد به عهده گيرد.و اگر ديگرى مى‌تواند انجام دهد،تو خود سرگرم آن كار بشوى،مغبونى،زيرا علم،عمل،فكر و ذكر-آن چه كه ممكن نيست ديگران بجاى تو انجام دهند-بر عهدۀ خود تو است،و هدر دادن وقت در غير اين امور زيانكارى است.