شناسه حدیث :  ۳۶۰۰۰۰

  |  

نشانی :  تنبيه الخواطر و نزهة النواظر (مجموعة ورّام)  ,  جلد۱  ,  صفحه۱۰۶  

عنوان باب :   الجزء الأول باب ما جاء في الصمت و حفظ اللسان

معصوم :   پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)

وَ قَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: إِنَّ لِسَانَ اَلْمُؤْمِنِ وَرَاءَ قَلْبِهِ فَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَتَكَلَّمَ بِشَيْءٍ يُدَبِّرُهُ بِقَلْبِهِ ثُمَّ أَمْضَاهُ بِلِسَانِهِ وَ إِنَّ لِسَانَ اَلْمُنَافِقِ أَمَامَ قَلْبِهِ فَإِذَا هَمَّ بِالشَّيْءِ أَمْضَاهُ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يَتَدَبَّرْهُ بِقَلْبِهِ.
زبان ترجمه:

مجموعه ورّام / ترجمه عطائی ;  ج ۱  ص ۲۰۶

و باز فرمود:براستى زبان مؤمن در پشت دل اوست،هر گاه بخواهد سخن بگويد،در دل مى‌انديشد،آنگاه بر زبان مى‌راند،و زبان منافق پيشاپيش دل اوست،پس هر گاه چيزى را قصد كند،بر زبان براند،بدون اينكه در دل بينديشد.

divider