کشف الغمة / ترجمه زواره ای ; ج ۱ ص ۲۴۰
و واحدى نقل كرده در تفسير خود كه يك روزى امير المؤمنين (عليه السّلام) و عباس و طلحه بن شيبه تفاخر ميكردند. طلحه مى‌گفت كه: من صاحب خانۀ كعبه‌ام و كليد آنجا بدست من است، و عباس مى‌گفت كه: من صاحب سقايۀ حاجيانم و آن بمن قايم است، امير المؤمنين (عليه السّلام) فرمود كه: آنچه شما ميگوئيد من نميدانم كه چه ميگوئيد من شش ماه پيش از مردمان با پيغمبر نماز گزاردم، و من صاحب جهادم حق سبحانه و تعالى كلام خود را بآن ناطق گردانيده كه«
أَ جَعَلْتُمْ سِقٰايَةَ اَلْحٰاجِّ وَ عِمٰارَةَ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرٰامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّٰهِ وَ اَلْيَوْمِ اَلْآخِرِ وَ جٰاهَدَ فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ لاٰ يَسْتَوُونَ عِنْدَ اَللّٰهِ وَ اَللّٰهُ لاٰ يَهْدِي اَلْقَوْمَ اَلظّٰالِمِينَ، `اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ هٰاجَرُوا وَ جٰاهَدُوا فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ بِأَمْوٰالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اَللّٰهِ وَ أُولٰئِكَ هُمُ اَلْفٰائِزُونَ، `يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ رِضْوٰانٍ وَ جَنّٰاتٍ لَهُمْ فِيهٰا نَعِيمٌ مُقِيمٌ، `خٰالِدِينَ فِيهٰا أَبَداً إِنَّ اَللّٰهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ
». يعنى آيا ميداريد أهل سقايه حاجيان را و عمارت مسجد حرام را همچو آن كس كه ايمان آورده است بخداى و بر روز آخر و جهاد كرده است در راه خداى برابر نيستند اين دو قوم نزد خداى و خداى راه نمى‌نمايد بمقصود گروه مشركان را كه بشرك بر خود ستم كرده‌اند و آنان كه بگرويدند بخداى تعالى و هجرت كردند از ديار خود و جهاد كردند با مشركان در راه خداى ببذل كردن مالهاى خود در باختن نفسهاى خود بزرگترند از روى درجه و مرتبه نزد خداى تعالى از آنها كه سقايه حاج و عمارت مسجد كنند و جامع اين صفات نباشند و آن گروه كه مجتمع اين كمالاتند ايشان ظفر يافتگانند به امانى دو جهان، مژده ميدهد ايشان را پروردگار ايشان برحمت فايضه از او بر ايشان و خشنودى كامل ايشان و بوستانهاى كه مر ايشان را باشد در آن بوستانها نعمت دائم در حالتى كه اين گروه جاويد باشند در آن بوستانها هميشه بدرستى كه خداى نزد اوست مزدى بزرگ كه نعم دنيا در جنب او حقير باشد.
