جامع الاحادیث - الغيبة (للنعمانی) ج1 ص234

الغيبة (للنعمانی) ج۱ ص۲۳۴

شناسه حدیث : ۳۴۷۰۶۶

نشانی : الغيبة (للنعمانی) , جلد۱ , صفحه۲۳۴

عنوان باب : باب 13 ما روي في صفته و سيرته و فعله و ما نزل من القرآن فيه عليه السّلام سيرته عليه السّلام

معصوم : امام باقر (علیه السلام) ، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)

أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ زَكَرِيَّا بْنِ شَيْبَانَ قَالَ حَدَّثَنَا يُوسُفُ بْنُ كُلَيْبٍ قَالَ حَدَّثَنَا اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ اَلْحَنَّاطِ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ اَلثُّمَالِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: لَوْ قَدْ خَرَجَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ لَنَصَرَهُ اَللَّهُ بِالْمَلاَئِكَةِ اَلْمُسَوِّمِينَ وَ اَلْمُرْدِفِينَ وَ اَلْمُنْزَلِينَ وَ اَلْكَرُوبِيِّينَ يَكُونُ جَبْرَئِيلُ أَمَامَهُ وَ مِيكَائِيلُ عَنْ يَمِينِهِ وَ إِسْرَافِيلُ عَنْ يَسَارِهِ وَ اَلرُّعْبُ يَسِيرُ مَسِيرَةَ شَهْرٍ أَمَامَهُ وَ خَلْفَهُ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ اَلْمُقَرَّبُونَ حِذَاهُ أَوَّلُ مَنْ يَتْبَعُهُ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلثَّانِي وَ مَعَهُ سَيْفٌ مُخْتَرَطٌ يَفْتَحُ اَللَّهُ لَهُ اَلرُّومَ وَ اَلدَّيْلَمَ وَ اَلسِّنْدَ وَ اَلْهِنْدَ وَ كَابُلَ شَاهٍ وَ اَلْخَزَرَ يَا أَبَا حَمْزَةَ لاَ يَقُومُ اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِلاَّ عَلَى خَوْفٍ شَدِيدٍ وَ زَلاَزِلَ وَ فِتْنَةٍ وَ بَلاَءٍ يُصِيبُ اَلنَّاسَ وَ طَاعُونٍ قَبْلَ ذَلِكَ وَ سَيْفٍ قَاطِعٍ بَيْنَ اَلْعَرَبِ وَ اِخْتِلاَفٍ شَدِيدٍ بَيْنَ اَلنَّاسِ وَ تَشَتُّتٍ فِي دِينِهِمْ وَ تَغَيُّرٍ مِنْ حَالِهِمْ حَتَّى يَتَمَنَّى اَلْمُتَمَنِّي اَلْمَوْتَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً مِنْ عِظَمِ مَا يَرَى مِنْ كَلَبِ اَلنَّاسِ وَ أَكْلِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً وَ خُرُوجُهُ إِذَا خَرَجَ عِنْدَ اَلْإِيَاسِ وَ اَلْقُنُوطِ فَيَا طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَهُ وَ كَانَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ اَلْوَيْلُ كُلُّ اَلْوَيْلِ لِمَنْ خَالَفَهُ وَ خَالَفَ أَمْرَهُ وَ كَانَ مِنْ أَعْدَائِهِ ثُمَّ قَالَ يَقُومُ بِأَمْرٍ جَدِيدٍ وَ سُنَّةٍ جَدِيدَةٍ وَ قَضَاءٍ جَدِيدٍ عَلَى اَلْعَرَبِ شَدِيدٌ لَيْسَ شَأْنُهُ إِلاَّ اَلْقَتْلَ وَ لاَ يَسْتَتِيبُ أَحَداً وَ لاَ تَأْخُذُهُ فِي اَللَّهِ لَوْمَةُ لاَئِمٍ .

برای ثبت نمایه، وارد شوید

ترجمه (۲)

الغیبة (للنعمانی) / ترجمه غفاری ; ج ۱ ص ۳۳۱

22-از أبى حمزۀ ثمالىّ‌ روايت شده كه گفت:شنيدم امام باقر عليه السّلام مى‌فرمايد: «هر گاه قائم آل محمّد عليهم السّلام خروج كند بدون شكّ‌ خداوند با ملائكۀ مسوّمين و مردفين و منزلين و كروبيّين او را يارى خواهد فرمود،جبرئيل پيش روى او،ميكائيل در سمت راست او و اسرافيل در سمت چپ او قرار دارند و ترسناكى و هيبت به فاصلۀ يك ماهه راه پيشاپيش او و پشت سر و از راست و چپ او حركت مى‌كند(يعنى شعاع هيبتش تا بعد يك ماهه راه را زير پوشش مى‌گيرد)و فرشتگان مقرّب در برابر او خواهند بود، نخستين كسى كه در پى او است(روح)محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله و دومين(روح)علىّ‌ عليه السّلام است كه (گوئى)همراه او شمشيرى بركشيده و برهنه است،خداوند سرزمين روم و ديلم و سند و هند و كابل شاه و خزر را براى او فتح مى‌كند. اى أبا حمزه،قائم قيام نمى‌كند مگر در دورۀ ترس و وحشت،و زمين‌لرزه‌ها و گرفتارى و بلائى كه گريبانگير مردم مى‌گردد و پيش از اين وقايع،طاعون شيوع مى‌يابد و دوره‌اى كه در ميان عرب شمشيرى برّان و بين مردم اختلافى سخت و پراكندگى و چنددستگى در دينشان پديده آمده باشد و در حالشان دگرگونى پيدا شدهتا جايى كه آرزومند از شدّت آنچه كه از هارى مردم و خوردن(درندگى)بعضى پارۀ ديگر را،كه مشاهده مى‌كند شبانه روز آرزوى مرگ مى‌نمايد،و هنگامى كه خروج مى‌كند خروجش در دوران يأس و نااميدى(مردم)است پس خوشا به حال آنكه او را در مى‌يابد و از ياران اوست،واى و تمامى واى كسى را كه با او مخالفت ورزد و از فرمانش سرباز زند و از دشمنان او باشد،سپس آن حضرت فرمود:او به امرى نوين و سنّت و طريقه‌اى جديد و قضايى تازه قيام خواهد نمود كه بر عرب گران باشد،كار او جز كشتار(معاند)نيست و توبۀ هيچ كس را نمى‌پذيرد و در كار خدا از سرزنش هيچ خرده‌گيرى باك ندارد».

الغیبة (للنعمانی) / ترجمه فهری ; ج ۱ ص ۲۷۲

22-(خبر داد ما را احمد بن محمّد بن سعيد او گفت:حديث كرد ما را يحيى ابن زكريّا بن شيبان او گفت:حديث كرد ما را يوسف بن كليب او گفت:حديث كرد ما را حسن بن علىّ‌ بن ابى حمزه از عاصم بن حميد حنّاط‍‌ و او از ابى حمزۀ ثمالىّ‌ كه گفت): شنيدم ابو جعفر محمّد بن علىّ‌(امام باقر)عليهما السّلام ميفرمود اگر قائم آل محمّد خروج كند خداوندش با فرشتگان مسوّمين و مردفين و منزلين و كروبيّين ياريش ميكند و جبرئيل در پيشاپيش او و ميكائيل از راستش و اسرافيل از چپش و هيبت و وحشت بفاصلۀ يكماه راه در پيشاپيش‌اش و پشت سرش و از راستش و از چپش و فرشتگان مقرّب در برابرش خواهند بود و نخستين كسى كه بدنبال او است محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله است و دوّمين كس علىّ‌ عليه السّلام است و بهمراهش شمشير برهنه‌اى است كه خداوند،روم و ديلم و سند و هند و كابل شاه و خزر را براى او ميگشايد. اى ابا حمزه،امام قائم قيام نميكند مگر هنگامى كه ترس و وحشت فراوان در اجتماع باشد و زمين لرزه‌ها و گرفتارى و بلا گريبان گير مردم شود و پيش از اينها بيمارى طاعون شيوع يابد-و هنگامى قيام كند-كه در ميان عرب شمشير برانى و در ميان مردم اختلاف سختى بوده باشد و مردم دينشان در هم و بر هم و حالشان دگرگون باشد آنچنان كه آرزوكننده در هر بامداد و شام آرزوى مرگ ميكند از بسكه ميبيند گرفتارى مردم بزرگ است و همديگر را ميخورند. و خروج آن حضرت بهنگام يأس و نااميدى است،اى خوشا بحال كسى كه بآن حضرت برسد و از يارانش باشد،و واى و همۀ واى بر كسى كه با او مخالفت كند و با دستورات او مخالفت ورزد و از دشمنانش باشد سپس فرمود:او قيام ميكند با دستورى نو و روشى نوين و قضاوتى تازه كه بر عرب سخت آيد كارش بجز كشتن نباشد و از كسى توبه نپذيرد و در راه خدا تحت تأثير هيچ ملامت و سرزنشى قرار نگيرد.