22-از أبى حمزۀ ثمالىّ روايت شده كه گفت:شنيدم امام باقر عليه السّلام مىفرمايد: «هر گاه قائم آل محمّد عليهم السّلام خروج كند بدون شكّ خداوند با ملائكۀ مسوّمين و مردفين و منزلين و كروبيّين او را يارى خواهد فرمود،جبرئيل پيش روى او،ميكائيل در سمت راست او و اسرافيل در سمت چپ او قرار دارند و ترسناكى و هيبت به فاصلۀ يك ماهه راه پيشاپيش او و پشت سر و از راست و چپ او حركت مىكند(يعنى شعاع هيبتش تا بعد يك ماهه راه را زير پوشش مىگيرد)و فرشتگان مقرّب در برابر او خواهند بود، نخستين كسى كه در پى او است(روح)محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله و دومين(روح)علىّ عليه السّلام است كه (گوئى)همراه او شمشيرى بركشيده و برهنه است،خداوند سرزمين روم و ديلم و سند و هند و كابل شاه و خزر را براى او فتح مىكند. اى أبا حمزه،قائم قيام نمىكند مگر در دورۀ ترس و وحشت،و زمينلرزهها و گرفتارى و بلائى كه گريبانگير مردم مىگردد و پيش از اين وقايع،طاعون شيوع مىيابد و دورهاى كه در ميان عرب شمشيرى برّان و بين مردم اختلافى سخت و پراكندگى و چنددستگى در دينشان پديده آمده باشد و در حالشان دگرگونى پيدا شدهتا جايى كه آرزومند از شدّت آنچه كه از هارى مردم و خوردن(درندگى)بعضى پارۀ ديگر را،كه مشاهده مىكند شبانه روز آرزوى مرگ مىنمايد،و هنگامى كه خروج مىكند خروجش در دوران يأس و نااميدى(مردم)است پس خوشا به حال آنكه او را در مىيابد و از ياران اوست،واى و تمامى واى كسى را كه با او مخالفت ورزد و از فرمانش سرباز زند و از دشمنان او باشد،سپس آن حضرت فرمود:او به امرى نوين و سنّت و طريقهاى جديد و قضايى تازه قيام خواهد نمود كه بر عرب گران باشد،كار او جز كشتار(معاند)نيست و توبۀ هيچ كس را نمىپذيرد و در كار خدا از سرزنش هيچ خردهگيرى باك ندارد».
22-(خبر داد ما را احمد بن محمّد بن سعيد او گفت:حديث كرد ما را يحيى ابن زكريّا بن شيبان او گفت:حديث كرد ما را يوسف بن كليب او گفت:حديث كرد ما را حسن بن علىّ بن ابى حمزه از عاصم بن حميد حنّاط و او از ابى حمزۀ ثمالىّ كه گفت): شنيدم ابو جعفر محمّد بن علىّ(امام باقر)عليهما السّلام ميفرمود اگر قائم آل محمّد خروج كند خداوندش با فرشتگان مسوّمين و مردفين و منزلين و كروبيّين ياريش ميكند و جبرئيل در پيشاپيش او و ميكائيل از راستش و اسرافيل از چپش و هيبت و وحشت بفاصلۀ يكماه راه در پيشاپيشاش و پشت سرش و از راستش و از چپش و فرشتگان مقرّب در برابرش خواهند بود و نخستين كسى كه بدنبال او است محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله است و دوّمين كس علىّ عليه السّلام است و بهمراهش شمشير برهنهاى است كه خداوند،روم و ديلم و سند و هند و كابل شاه و خزر را براى او ميگشايد. اى ابا حمزه،امام قائم قيام نميكند مگر هنگامى كه ترس و وحشت فراوان در اجتماع باشد و زمين لرزهها و گرفتارى و بلا گريبان گير مردم شود و پيش از اينها بيمارى طاعون شيوع يابد-و هنگامى قيام كند-كه در ميان عرب شمشير برانى و در ميان مردم اختلاف سختى بوده باشد و مردم دينشان در هم و بر هم و حالشان دگرگون باشد آنچنان كه آرزوكننده در هر بامداد و شام آرزوى مرگ ميكند از بسكه ميبيند گرفتارى مردم بزرگ است و همديگر را ميخورند. و خروج آن حضرت بهنگام يأس و نااميدى است،اى خوشا بحال كسى كه بآن حضرت برسد و از يارانش باشد،و واى و همۀ واى بر كسى كه با او مخالفت كند و با دستورات او مخالفت ورزد و از دشمنانش باشد سپس فرمود:او قيام ميكند با دستورى نو و روشى نوين و قضاوتى تازه كه بر عرب سخت آيد كارش بجز كشتن نباشد و از كسى توبه نپذيرد و در راه خدا تحت تأثير هيچ ملامت و سرزنشى قرار نگيرد.