شناسه حدیث : ۳۳۲۲۷۲
|نشانی : شواهد التنزيل لقواعد التفضيل , جلد۲ , صفحه۳۶۳
عنوان باب : الجزء الثاني [تتمة شواهد التنزيل لقواعد التفضيل ] [تتمة الفصل السابع في ذكر ما نزل فيهم من القرآن على التفصيل و (على) ترتيب السور ] و من سورة الحاقة [سورة الحاقة (69): آیة 12]
معصوم : امیرالمؤمنین (علیه السلام) ، پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)
سیمای امام علی (ع) در قرآن ; ج ۱ ص ۳۴۷
1008-عن زرّ بن حبيش عن عليّ بن أبي طالب قال: ضمّني رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلم إليه و قال: أمرني ربّي أن أدنيك و لا أقصيك و أن تمسع تعي و حقّ على اللّه أن تعي فنزلت (و تعيها أذن واعية). زرّ بن حبيش از علىّ بن ابى طالب (عليه السّلام) نقل مى‌كند كه گفت: پيامبر خدا مرا به خود چسبانيد و گفت: پروردگارم به من دستور داده كه به تو نزديك باشم و از تو دور نشوم و تو بشنوى و گوش فرا دهى و شايسته است بر خدا كه تو گوش فرا دهى. پس اين آيه نازل شد:«و تعيها اذن واعيه»
شواهد التنزیل / ترجمه روحانی ; ج ۱ ص ۲۹۹
)1008(اعمش از عدىّ بن ثابت و او از زرّ بن حبيش نقل كرده است كه على بن ابى طالب عليه السّلام فرمود:روزى رسول خدا صلى اللّٰه عليه و آله مرا به سينه‌اش چسبانيد و فرمود: امرنى ربّى ان ادنيك و لا أقصيك و ان تسمع و تعى و حقّ على اللّٰه ان تعى. خداى بزرگ مرا فرمان داد تو را به خويشتن نزديك سازم و از خود دور نسازم تا سخنان مرا بشنوى و شنوا گردى،و بر خداوند مقرر گرديد كه گوش تو را شنوا گرداند. آن گاه آيه شريفه«