امام باقر(عليه السّلام)فرموده است،پيامبر(صلّى الله عليه و آله)در جمعۀ آخر ماه شعبان خطبهيى ايراد فرمودند و پس از حمد و نيايش خداوند چنين فرمودند:اى مردم!همانا ماهى بر شما سايه مىافكند كه در آن شب قدر قرار دارد كه از هزار ماه برتر است.ماه رمضان است كه خداوند روزه گرفتن آن را واجب فرموده است و براى شبى از آن شب زنده- دارى و نماز مستحب گزاردن را مقرر فرموده است و هر كس در آن شب نماز مستحبى بگزارد پاداش آن معادل نماز گزاردن هفتاد شب در ماههاى ديگر است،هر كس در ماه رمضان يكى از كارهاى پسنديده و مستحب را انجام دهد،براى او پاداشى معادل پاداش عبادات واجب مقرر مىفرمايد و هر كس در ماه رمضان يكى از واجبات را انجام دهد،چنان است كه هفتاد فريضه در ماههاى ديگر.رمضان ماهى است كه خداوند بر روزى مؤمن در آن مىافزايد و هر كس در آن ماه،روزه دار مؤمنى را افطار دهد،نزد خداوند پاداشى چون آزاد كردن برده خواهد داشت و گناهان گذشتهاش آمرزيده خواهد شد.گفتند:اى رسول خدا!همۀ ما بر اين كار كه به روزه دار افطار بدهيم توانا نيستيم.فرمودند:خداوند متعال،كريم است و اين پاداش را به هر كس كه با يك جرعه شير يا آب گوارا يا دو دانه خرماى كوچك كسى را افطار دهد و بر بيشتر از آن قدرت نداشته باشد عنايت مىفرمايد.و هر كس در اين ماه بر بردگان خويش تخفيف دهد،حسابش تخفيف مىيابد.رمضان ماهى است كه آغاز آن رحمت و ميانهاش آمرزش و پايان آن پذيرش دعا و رهايى از آتش دوزخ است و شما را در اين ماه از چهار خصلت چاره نيست،دو خصلت آن موجب خشنودى خداوند از شماست و آن گواهى دادن به يكتايى خداوند و رسالت من است و از دو خصلت آن خودتان بىنياز نيستيد كه عبارت است از مسألت حوائج و بهشت.و از خداوند در اين ماه براى خود عافيت را مسألت كنيد و از آتش دوزخ به خداى خود پناه بريد .