روضة الواعظین / ترجمه مهدوی دامغانی ;  ج ۲  ص ۵۳۲

امام باقر(عليه السّلام)فرموده است،خداوند در هر شب جمعه از اول تا آخر شب ندا مى‌دهد:«آيا بندۀ مؤمنى هست كه پيش از طلوع سپيده براى نيازهاى دنيا و آخرت خود مرا فرا خواند و حاجتش را برآورم‌؟آيا بندۀ مؤمنى هست كه پيش از سپيده توبه كند و توبه‌اش را بپذيرم‌؟آيا بندۀ مؤمنى هست كه روزى او بر او سخت و دشوار شده باشد و پيش از سپيده از من طلب افزونى كند تا بر روزيش بيفزايم و گشايش دهم‌؟ آيا بندۀ مؤمن بيمار و دردمندى هست كه پيش از سپيده‌دم مرا فرا خواند و شفايش دهم‌؟آيا بندۀ مؤمن زندانى و گرفتارى هست كه پيش از سپيده دم،خلاص خود را مسألت كند و او را رهايى بخشم‌؟آيا بندۀ مؤمن ستم ديده‌يى هست كه پيش از سپيده دم از من دادخواهى كند و او را يارى دهم و انتقامش را بگيرم‌؟»و اين ندا دادن همچنان تا طلوع سپيده ادامه دارد .