شناسه حدیث :  ۳۲۳۶۷۱

  |  

نشانی :  روضة الواعظین  ,  جلد۱  ,  صفحه۲۱۰  

عنوان باب :   الجزء الأول مجلس في ذكر أبي عبد الله جعفر بن محمد و إمامته و مناقبه عليه السّلام

معصوم :   امام صادق (علیه السلام)

وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : عِلْمُنَا غَابِرٌ وَ مَزْبُورٌ وَ نَكْتٌ فِي اَلْقُلُوبِ وَ نَقْرٌ فِي اَلْأَسْمَاعِ وَ إِنَّ عِنْدَنَا اَلْجَفْرَ اَلْأَحْمَرَ وَ اَلْجَفْرَ اَلْأَبْيَضَ وَ مُصْحَفُ فَاطِمَةَ عِنْدَنَا وَ إِنَّ عِنْدَنَا اَلْجَامِعَةَ فِيهَا جَمِيعُ مَا يَحْتَاجُ اَلنَّاسُ إِلَيْهِ فَسُئِلَ عَنْ تَفْسِيرِ هَذَا اَلْكَلاَمِ فَقَالَ وَ أَمَّا اَلْغَابِرُ فَالْعِلْمُ بِمَا يَكُونُ وَ أَمَّا اَلْمَزْبُورُ فَالْعِلْمُ بِمَا كَانَ وَ أَمَّا اَلنَّكْتُ فِي اَلْقُلُوبِ فَهُوَ اَلْإِلْهَامُ وَ أَمَّا اَلنَّقْرُ فِي اَلْأَسْمَاعِ فَهُوَ حَدِيثُ اَلْمَلاَئِكَةِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ يُسْمَعُ كَلاَمُهُمْ وَ لاَ تُرَى أَشْخَاصُهُمْ وَ أَمَّا اَلْجَفْرُ اَلْأَحْمَرُ فَوِعَاءٌ فِيهِ سِلاَحُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ لَنْ يُخْرَجَ حَتَّى يَقُومَ قَائِمُنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ وَ أَمَّا اَلْجَفْرُ اَلْأَبْيَضُ فَوِعَاءٌ فِيهِ تَوْرَاةُ مُوسَى وَ إِنْجِيلُ عِيسَى وَ زَبُورُ دَاوُدَ وَ كُتُبُ اَللَّهِ اَلْأُولَى وَ أَمَّا مُصْحَفُ فَاطِمَةَ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهَا فَفِيهِ مَا يَكُونُ مِنْ حَادِثٍ وَ أَسْمَاءُ كُلِّ مَنْ يَمْلِكُ إِلَى أَنْ تَقُومَ اَلسَّاعَةُ وَ أَمَّا اَلْجَامِعَةُ فَهِيَ كِتَابٌ طُولُهُ سَبْعُونَ ذِرَاعاً إِمْلاَءُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ فَلْقِ فِيهِ وَ خَطُّ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِيَدِهِ وَ اَللَّهِ فِيهِ جَمِيعُ مَا يَحْتَاجُ اَلنَّاسُ إِلَى حَتَّى إِنَّ فِيهِ أَرْشَ اَلْخَدْشِ وَ اَلْجَلْدَةِ وَ نِصْفِ اَلْجَلْدَةِ وَ كَانَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ حَدِيثِي حَدِيثُ أَبِي وَ حَدِيثُ أَبِي حَدِيثُ جَدِّي وَ حَدِيثُ جَدِّي حَدِيثُ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ حَدِيثُ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَدِيثُ رَسُولِ اَللَّهِ وَ حَدِيثُ رَسُولِ اَللَّهِ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
زبان ترجمه:

روضة الواعظین / ترجمه مهدوی دامغانی ;  ج ۱  ص ۳۴۷

امام صادق(عليه السّلام)مى‌فرمود:دانش ما غابر و مزبور و نكته‌يى در دلها و آوايى در گوشهاست و همانا كه جفر احمر و جفر ابيض و مصحف فاطمه(عليها السّلام)و جامعه نزد ماست و در آن همۀ چيزهايى كه مردم به آن نيازمندند وجود دارد . از ايشان خواستند كه اين موارد را توضيح دهند.فرمودند:غابر عبارت است از دانش مربوط‍‌ به آينده و مزبور عبارت است از دانش مربوط‍‌ به گذشته و مقصود از نكتۀ دلها الهام است و منظور از آوايى در گوشها،سخن گفتن فرشتگان است كه آواى ايشان شنيده مى‌شود و شخص ايشان ديده نمى‌شود.اما جفر احمر ظرفى (صندوقچه‌يى)است كه سلاح پيامبر در آنست و آن هرگز بيرون آورده نمى‌شود تا قائم ما اهل بيت قيام كند.جفر ابيض صندوقچۀ ديگرى است كه در آن تورات موسى و انجيل عيسى و زبور داود عليهم السلام و كتابهاى نخستين قرار دارد.مصحف فاطمه(عليها السّلام)چيزى است كه در آن موضوع هر حادثه و نام همۀ كسانى كه تا روز رستاخيز به حكومت مى‌رسند ثبت است.جامعه هم نوشته‌يى است در طومارى كه طول آن هفتاد ذراع است و رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)شخص خود و از زبان خويش املاء فرموده‌اند و امير المؤمنين على(عليه السّلام)به خط‍‌ خود نوشته است و به خدا سوگند كه در آن تمام احكامى كه مردم تا روز رستاخيز نيازمند آنند آمده است و در آن حتى ديۀ وارد كردن يك خراش و تازيانه و نيم تازيانه هم آمده است.امام صادق(عليه السّلام)همچنين مى‌فرمود:حديث من حديث پدرم و حديث پدرم حديث جدم و حديث جدم حديث على بن ابى طالب(عليه السّلام)و حديث على بن ابى طالب حديث رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)است و حديث رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)چون گفتار خداوند است.

divider