شناسه حدیث : ۳۱۶۵۴۹
|نشانی : الخصال , جلد۲ , صفحه۵۹۳
عنوان باب : الجزء الثاني أبواب الثمانين و ما فوقه لله تبارك و تعالى تسعة و تسعون اسما
معصوم : امام صادق (علیه السلام) ، پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)
الخصال / ترجمه مدرس گیلانی ; ج ۲ ص ۲۱۶
-پيامبر(صلّى الله عليه و آله)گفته:خداى را نود و نه نام است،از صد يكى كم است،هر كه آنها را شمارد بهشت رود و آنها از اين قرار است:اللّٰه،واحد،احد،صمد،اول،آخر، سميع،بصير،قدير،قاهر،على،اعلى،باقى،بديع،بارى،اكرم،ظاهر،باطن،حى،حكيم،عليم، حفيظ،حسيب،حميد،حفى،رب،رحمان،رحيم،ذارى،رزاق،رقيب،رؤوف،سلام،مؤمن، مهيمن،عزيز،جبار،متكبر،سيد،سبوح،شهيد،صادق،صانع،طاهر،عدل،عفو،غفور،غنى،غياث، فاطر،فرد،فتاح،فالق،قديم،ملك،قدوس،قوى،قريب،قيوم،قابض،باسط،قاضى الحاجات،حافظ، مجيد،مولى،منان،محيط،مبين،مقيت،مصور،الكريم،كبير،كافى،كاشف،ضر،وتر،نور،وهاب، ناصر،واسع،ودود،هادى،وفى،وكيل،وارث،بر،باعث،تواب،جليل،جواد،خبير،خالق، خير الناصرين،ديان،شكور،عظيم،لطيف،شافى.
الخصال / ترجمه کمره ای ; ج ۲ ص ۳۷۹
رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)فرمود براى خداى عز و جل نود و نه نام است از صد يكى كم است هر كس آنها را بشمارد بهشت ميرود آن نامها اينست. اللّٰه نام ذات واحد،احد،صمد،اول،آخر،سميع،بصير،قدير،قاهر،على،اعلى،باقى، بديع،بارى،اكرم،ظاهر،باطن،حى،حكيم،عليم،حليم،حفيظ،حق،حسيب،حميد،حفى، رب،رحمان،رحيم؛رازق،رقيب،رؤف،خالق،سلام،مؤمن،مهيمن؛عزيز،جبار،متكبر، سيد،سبوح،شهيد،صادق،صانع؛طاهر،عدل،عفو،غفور،غنى،غياث،فاطر،فرد،فتاح، فالق،قديم،ملك،قدوس،قوى،قريب،قيوم،قابض،باسط،قاضى الحاجات،حافظ،مجيد، مولى،منان،محيط،مبين،مقيت،مصور،كريم،كبير،كافى،كاشف الضر،وتر،نور،وهاب ناصر،واسع،ودود،هادى،وفى،وكيل،وارث،بر،باعث،تواب،جليل،جواد،خبير،خالق خير الناصرين،ديان،شكور،عظيم،لطيف،شافى.
الخصال / ترجمه جعفری ; ج ۲ ص ۴۱۱
4-سليمان بن مهران از امام صادق(عليه السّلام)از امام باقر(عليه السّلام)از امام سجاد(عليه السّلام)از امام حسين(عليه السّلام)از على(عليه السّلام)نقل مى‌كند كه فرمود:پيامبر خدا مى‌فرمود:به راستى كه براى خداوند نود و نه-صد يكى كم-اسم است كه هر كس آنها را بشمارد وارد بهشت مى‌شود و آن اسامى عبارتند از: اللّٰه:خدا،الاّ له:معبود،الواحد:يكتا،الاحد:يگانه،الصمد:بى‌نياز،الاوّل: نخستين،الآخر:پايان،السّميع:شنوا،البصير:بينا،القدير:توانا،القاهر:چيره،العلى: بلند مرتبه،الاعلى:والاتر،الباقى:پاينده،البديع:نوآور،البارى:آفريدگار،الاكرم: بزرگوارتر،الظّاهر:آشكار،الباطن:پنهان،الحى:زنده،الحكيم:با حكمت،العليم: دانا،الحليم:بردبار،الحفيظ:نگهدار،الحقّ:حق،الحسيب:حسابگر،الحميد: پسنديده،الحفى:مهربان،الرّب:پروردگار،الرّحمان:بخشاينده،الرّحيم:مهرورز، الذّارئ:پديد آورنده،الرّزّاق:روزى‌گر،الرّقيب: مراقبت‌كننده،الرّؤوف:مهربان، السلام:آرامش دهنده،المؤمن:ايمنى دهنده،المهيمن:فراگيرنده،العزيز:توانمند، الجبّار: جبران‌كننده،المتكبّر:بزرگ‌منش،السيّد:سرور،السبّوح:منزّه،الشّهيد:گواه، الصّادق:راستگو،الصّانع:سازنده،الطّاهر:پاكيزه،العدل:دادگر،العفو:درگذرنده، الغفور:آمرزنده،الغنى:با مكنت،الغياث: فريادرس،الفاطر:پديد آورنده،الفرد:تنها، الفتّاح:گشاينده،الفالق:شكافنده،القديم:كهن،الملك:پادشاه،القدّوس:پاك مقدّس، القوى:نيرومند،القريب:نزديك،الغيّوم:پا برجا،القابض:گيرنده،الباسط:گستراننده، قاضى الحاجات،برآورندۀ نيازها،المجيد:بزرگوار،المولى:ارباب،المنّان:منّت نهنده،المحيط:احاطه‌گر،المبين:آشكارگر،المقيت: مراقبت‌كننده،المصوّر: تصويرگر،الكريم:بخشش‌گر،الكبير:بزرگ،الكافى: كفايت‌كننده،كاشف الضرّ: برطرف كنندۀ زيان،الوتر:تنها،النّور:روشنى،الوهّاب:بخشنده،الناصر:ياور، الواسع:وسعت دهنده،الودود:بسيار مهرورزنده،الهادى:هدايت‌گر،الوفى:وفادار، الوكيل:كارساز،الوارث:ارث برنده،البرّ:نيكوكار،الباعث:فرستنده،التوّاب:بسيار توبه‌پذير،الجليل:بزرگوار،الجواد:بخشنده،الخبير:آگاه،الخالق:آفريدگار،خير النّاصرين:بهترين يارى‌كننده‌گان،الدّيّان:پاداش دهنده،الشّكور:بسيار شكرگزار، العظيم:با شكوه،اللّطيف: مداراكننده،الشّافى:شفابخش.
الخصال / ترجمه فهری ; ج ۲ ص ۷۱۷
4-رسول خدا فرمود بدرستى كه براى خداى عز و جل نود و نه نام است(از صد يكى كم)هر كس آنها را بشمارد به بهشت داخل مى‌شود و آن نامها عبارت‌اند از اللّٰه:ذاتى كه صفات كمال در او جمع است الواحد:يكتا،الاحد:يگانه،الصمد:مهتر و آنكه آهنگ وى كنند در مهمات الاول نخستين الآخر:پايان السميع:شنوا،البصير:بينا،القدير:توانا،القاهر:چيره،العلى:والا،الاعلى:والاتر،الباقى: پاينده،البديع:نوساز،البارى:آفريدگار،الاكرم:بزرگوارتر،الظاهر:آشكار،الباطن:پنهان، الحى:زنده،الحكيم:خداوند حكمت،العليم:دانشمند،الحليم:بردبار،الحفيظ:نگهدار، الحق،خداوند حقيقت،الحسيب:حسابگر،الحميد:پسنديده،الحفى:مهربان،الرب:پروردگار الرحمن:بخشاينده،الرحيم:مهربان،الذارى:آفريدگار،الرزاق:روزى دهنده،الرقيب:پاسدار ،الرؤف:مهربان،السلام: آشتى‌كننده:المؤمن:ايمنى بخش،المهيمن:فراگيرنده،العزيز: ارجمند،الجبار:شكسته بند،المتكبر:بزرگ منش:السيد:آقا،السبوح:پاك و منزه الشهيد: حاضر و گواه،الصادق:راستگو،الصانع:سازنده،الطاهر:پاكيزه،العدل:دادگر،العفو: بخشنده،الغفور:آمرزنده:الغنى:بى‌نياز،الغياث: فريادرس،الفاطر:شكافندۀ نيستى،الفرد: طاق،الفتاح:گشاينده،الفالق:شكافندۀ تاريكى،القديم:ديرينه،الملك:پادشاه،القدوس:پاك و مبارك،القوى:نيرومند،القريب:نزديك،القيوم:بر پا دارنده،القابض:گيرنده،الباسط:گستراننده ،قاضى الحاجات:بر آورنده نيازمنديها،المجيد:بزرگوار،المولى:خداوند،المنان:منت گذارنده،المحيط: احاطه‌كننده المبين:آشكارا،المقيت:نگهبان،المصور:صورتگر،الكريم: خداوند بخشش،الكبير:بزرگ،الكافى:بسنده،كاشف الضر:بر طرف‌كنندۀ آزردگى،الوتر: تنها،النور:روشن و روشنى بخش،الوهاب:بسيار بخشش‌كننده،الناصر:يارى دهنده،الواسع:وسعت بخش،الودود:بسيار دوست دارنده،الهادى:راهنما،الوفى:وفادار،الوكيل:آنكه كارها باو واگذار شده،الوارث:ارث‌بر،البر:نيكوكار،الباعث:فرستنده،التواب:توبه پذير،الجليل: بزرگ و آزمودۀ كار،الجواد:صاحب جود و بخشش،الخبير:آگاه،الخالق:آفريننده،خير- الناصرين:بهترين يارى دهندگان،الديان:جزا دهنده،الشكور:سپاسگزار،العظيم:با عظمت، اللطيف:خداوند لطف و مدارا،الشافى:شفابخش،و من تفسير اين نامها را در كتاب توحيد نوشته‌ام و اين روايت از راويان مختلف بمن رسيده است.