شناسه حدیث :  ۳۱۴۳۶۲

  |  

نشانی :  الخرائج و الجرائح  ,  جلد۱  ,  صفحه۴۳۱  

عنوان باب :   الجزء الأول الباب الثاني عشر في معجزات الإمام الحسن بن علي العسكري عليه السّلام

معصوم :   امام حسن عسکری (علیه السلام) ، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)

وَ مِنْهَا: مَا رَوَى اَلْحَسَنُ بْنُ ظَرِيفٍ أَنَّهُ قَال : اِخْتَلَجَ فِي صَدْرِي مَسْأَلَتَانِ أَرَدْتُ اَلْكِتَابَةَ بِهِمَا إِلَى أَبِي مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَكَتَبْتُ أَسْأَلُهُ عَنِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِمَ يَقْضِي وَ أَيْنَ مَجْلِسُهُ وَ كُنْتُ أَرَدْتُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنْ شَيْءٍ لِحُمَّى اَلرِّبْعِ فَأَغْفَلْتُ ذِكْرَ اَلْحُمَّى. فَجَاءَ اَلْجَوَابُ سَأَلْتَ عَنِ اَلْقَائِمِ إِذَا قَامَ يَقْضِي بَيْنَ اَلنَّاسِ بِعِلْمِهِ كَقَضَاءِ دَاوُدَ وَ لاَ يَسْأَلُ اَلْبَيِّنَةَ وَ كُنْتَ أَرَدْتَ أَنْ تَسْأَلَ لِحُمَّى اَلرِّبْعِ فَأُنْسِيتَ. فَاكْتُبْ فِي وَرَقَةٍ وَ عَلِّقْهُ عَلَى اَلْمَحْمُومِ يٰا نٰارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاٰماً عَلىٰ إِبْرٰاهِيمَ فَكَتَبْتُهُ وَ عَلَّقْتُهُ عَلَى اَلْمَحْمُومِ فَبَرَأَ .
زبان ترجمه:

جلوههای اعجاز معصومین علیهم السلام ;  ج ۱  ص ۳۴۰

10-حسن بن ظريف مى‌گويد: دو مسأله مرا به خود مشغول كرده بود. لذا خواستم نامه‌اى بنويسم و آنها را از امام حسن عسكرى-عليه السّلام-بپرسم. نامه را نوشتم و در بارۀ قائم-عليه السّلام-پرسيدم كه چگونه قضاوت مى‌كند و كجا مى‌نشيند؟ و مى‌خواستم از تبى كه دو روز در ميان به سراغ آدم مى‌آيد، بپرسم اما يادم رفت. پاسخى كه آمد اين گونه بود: در مورد قائم-عليه السّلام-پرسيده بودى، بدان كه او مانند داود، به علم خود قضاوت مى‌كند و بيّنه نمى‌خواهد. و مى‌خواستى از تبى كه دو روز در ميان به سراغ آدم مى‌آيد، سؤال كنى اما فراموش كردى. پس در كاغذ بنويس« يٰا نٰارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاٰماً عَلىٰ‌ إِبْرٰاهِيمَ‌ » و اين را در گردن شخص تب‌دار بياويز. راوى مى‌گويد: همان گونه نمودم كه امام-عليه السّلام-فرموده بود، و شخص تب‌دار خوب شد .

divider