جلوههای اعجاز معصومین علیهم السلام ;  ج ۱  ص ۲۳۴

3-على بن ابى حمزه مى‌گويد: با امام صادق-عليه السّلام-به حجّ‌ مى‌رفتيم كه زير درخت خرماى خشكيده‌اى فرود آمديم. حضرت زير لب دعايى را زمزمه كرد كه من نفهميدم. سپس فرمود: اى درخت! از طعامى كه خداوند در تو قرار داده است به ما بخوران. راوى مى‌گويد: ناگهان متوجّه شدم كه شاخه‌هاى درخت، به سوى امام متمايل شدند، در حالى كه خرماى تازه داشتند. حضرت بسم اللّٰه گفت و شروع بخوردن كرد. و ما هم به دستور ايشان خورديم كه بهترين خرما بود. عربى باديه‌نشين، چون اين منظره را مشاهده كرد، تعجّب نمود و گفت: تا به امروز، سحرى به اين بزرگى نديده بودم! حضرت فرمود: ما وارثان پيغمبرانيم و در بين ما ساحر و كاهنى پيدا نمى‌شود. هر وقت از خدا بخواهيم اجابت مى‌كند. عرب نپذيرفت و باور نكرد! حضرت فرمود: مى‌خواهى از خدا بخواهم تا تو را به صورت سگى در آورده و نزد خانواده‌ات برگردى و مقابل آنها دم بجنبانى‌؟ عرب كه جاهل بود و نمى‌فهميد، گفت: آرى. حضرت از خدا خواست تا او را به صورت سگى مسخ كرد. آن سگ به راه افتاد و رفت. راوى مى‌گويد: امام به من دستور داد كه دنبال او بروم. من نيز رفتم و ديدم وارد منزل شد و در مقابل عيال و اولادش، دم خود را جنبانيد. آنها عصا برداشته و او را از خانه بيرون كردند. آنگاه من به حضور حضرت رسيدم و جريان را گزارش كردم. ناگاه متوجّه شدم كه آن سگ برگشت و روبروى حضرت، ايستاد، دمش را مى‌جنباند و اشك مى‌ريخت. حضرت به او ترحّم كرد، دعا كرد تا خداوند او را به حال اوّل برگرداند. در همان حال خداوند متعال او را به حال اوّل برگرداند. حضرت از او پرسيد: اكنون ايمان آوردى‌؟ گفت: بلى هزار هزار بار ايمان آوردم .