شناسه حدیث : ۳۱۰۲۹۷
|نشانی : التوحيد , جلد۱ , صفحه۱۳۷
عنوان باب : 10 باب العلم
معصوم : امام صادق (علیه السلام)
اسرار توحيد ; ج ۱ ص ۱۳۱
و بهمين اسناد از على بن عبد اللّٰه مرويست كه گفت حديث كرد ما را صفوان بن يحيى از عبد اللّٰه بن مسكان كه گفت حضرت صادق(عليه السّلام)را سؤال كردم از خداى تبارك و تعالى كه آيا مكان را ميدانست پيش از آنكه مكان را بيافريند يا علمش در نزد چيزيست كه آن را آفريده و بعد از آن چيزيست كه آن را آفريده فرمود كه خدا از اين برتر است بلكه پيوسته عالم بمكان بوده پيش از هستى و داده دادنش چون علمش بآن بعد از آنكه آن را هستى داده و همچنين علمش بهمۀ چيزها چون علم او است بمكان.
توحید صدوق / ترجمه میرزایی ; ج ۱ ص ۱۷۱
9-عبد اللّه بن مسكان مى‌گويد:از امام صادق عليه السّلام پرسيدم كه آيا قبل از آفريدن مكان،نسبت به آن آگاهى داشت يا هنگام و بعد از آفريدن آن،آگاهى پيدا كرد؟حضرت فرمودند:خداوند،بزرگ است و هميشه به مكان آگاه است،قبل از آنكه به وجود بياورد،همان‌طورى كه بعد از به وجود آوردن مكان،نسبت به آن آگاهى داشت و علم خداوند به تمام اشياء،همين‌طور است.(يعنى)مثل علم خداوند به مكان است.
توحید صدوق / ترجمه جعفری ; ج ۱ ص ۱۵۹
9-عبد اللّه بن مسكان گويد:از امام صادق عليه السّلام پرسيدم:«آيا خداوند پيش از آنكه مكان را بيافريند آن را مى‌دانست،يا علمش در هنگامى بود كه آن را آفريد و يا بعد از آفرينش آن است؟»فرمود:«خدا از اين برتر است،بلكه همواره عالم به مكان بوده،پيش از آنكه به آن هستى دهد،بسان علمش به آن پس از آن كه آن را هستى داد و همين‌گونه علمش به همۀ چيزها،همانند علم او به مكان است.»