شناسه حدیث : ۳۱۰۲۱۸
|نشانی : التوحيد , جلد۱ , صفحه۹۶
عنوان باب : 5 باب معنى التوحيد و العدل
معصوم : امام هادی (علیه السلام) ، امام رضا (علیه السلام) ، امام کاظم (علیه السلام)
اسرار توحيد ; ج ۱ ص ۸۵
حديث كرد ما را محمد بن احمد سنائى مكتب دار«رضى»گفت كه حديث كرد ما را محمد بن ابى عبد اللّٰه كوفى گفت كه حديث كرد ما را سهل بن زياد آدمى از عبد العظيم بن عبد اللّٰه حسنى از امام على بن محمد از پدرش محمد بن على از پدرش امام على بن موسى الرضا(عليهم السّلام)كه فرمود ابو حنيفه روزى از نزد حضرت صادق(عليه السّلام) بيرون آمد و موسى بن جعفر(عليهما السّلام)رو باو آمد ابو حنيفه بآن حضرت گفت كه اى پسر گناه از كيست فرمود كه از سه قسم خالى نيست يا آنست كه از خداى عز و جل ميباشد و از او نيست پس كريم را نسزد كه بندۀ خود را عذاب كند بآنچه آن را نميكند و يا آنست كه از خداى عز و جل و از بنده ميباشد و چنين نيست پس شريك قوى را نسزد كه بر شريك ضعيف ظلم كند و يا آنست كه از بنده ميباشد و حال آنكه گناه از اوست پس اگر خدا او را باز خواست كند بگناه او است و اگر از او عفو كند بكرم وجود او است.
توحید صدوق / ترجمه میرزایی ; ج ۱ ص ۱۰۹
2-امام جواد عليه السّلام از پدرشان امام رضا عليه السّلام نقل كرده‌اند كه آن حضرت فرمودند:يك روز،ابو حنيفه به نزد امام صادق عليه السّلام آمد و حضرت امام موسى كاظم عليه السّلام به استقبال او آمد.ابو حنيفه از آن حضرت پرسيد:اى پسر!(در آن زمان امام موسى كاظم،سنّ كمى داشتند)گناه از طرف كيست؟آن حضرت فرمودند:گناه،از سه حالت خارج نيست:يا اين‌كه از طرف خدا مى‌باشد،در حالى‌كه اين گونه نيست و سزاوار نمى‌باشد كه به خداوند بخشنده چنين نسبتى بدهيم كه بندۀ خود را به آنچه انجام نداده است،عذاب كند و يا هم از طرف خدا و هم از طرف بنده است كه اين‌گونه هم نيست، زيرا براى شريك قوى،سزاوار نيست كه به شريك ضعيف خودش ظلم كند و يا اين‌كه گناه از طرف بنده است كه اين،صحيح مى‌باشد.پس خداوند مى‌تواند كه به خاطر گناه بنده،او را عذاب كند و مى‌تواند به خاطر بزرگى و بخشش خود،او را ببخشد.
توحید صدوق / ترجمه جعفری ; ج ۱ ص ۱۰۳
2-عبد العظيم بن عبد اللّه حسنى،از امام على بن محمّد،از پدرش محمّد بن على،از پدرش امام رضا عليه السّلام نقل مى‌كند كه فرمود:«روزى ابو حنيفه از محضر امام صادق عليه السّلام بيرون آمد و با موسى بن جعفر عليهما السّلام روبه‌رو شد.»ابو حنيفه به آن حضرت گفت:«اى پسر!گناه از كيست.»فرمود:«(گناه)از سه قسم خالى نيست؛يا از خدا مى‌باشد و از او نيست پس شايسته نيست كه كريم بندۀ خود را به آنچه آن را انجام نداده عذاب كند و يا از خدا و از بنده مى‌باشد و چنين نيست چون شايسته نيست شريك قوى بر شريك ضعيف ظلم كند و يا از بنده مى‌باشد كه چنين است پس اگر خدا او را بازخواست كند به سبب گناه اوست و اگر او را عفو كند به كرم و جود او(خدا)ست.»