شناسه حدیث :  ۳۱۰۱۹۹

  |  

نشانی :  التوحيد  ,  جلد۱  ,  صفحه۸۹  

عنوان باب :   4 باب تفسير قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ إلى آخرها

معصوم :   امام باقر (علیه السلام)

قَالَ اَلْبَاقِرُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : اَللَّهُ مَعْنَاهُ اَلْمَعْبُودُ اَلَّذِي أَلِهَ اَلْخَلْقُ عَنْ دَرْكِ مَاهِيَّتِهِ وَ اَلْإِحَاطَةِ بِكَيْفِيَّتِهِ .
زبان ترجمه:

اسرار توحيد ;  ج ۱  ص ۷۹

و حضرت باقر(عليه السّلام)فرمود كه اللّٰه،معنيش معبوديست كه خلق از دريافتن ماهيت او و احاطه نمودن بكيفيتش حيران و سرگردان شده‌اند و عرب ميگويد كه اله الرجل بالام مكسور چون آن مرد متحير شود در چيزى و از روى علم و دانش بآن احاطه نكند و ميگويد كه وله بر وزن اله چون بسوى چيزى پناه برد از آنچه آن را حذر ميكند و از آن ميترسد بس اله يعنى خدا همانست كه از حواس خلق مستور است

divider

توحید صدوق / ترجمه میرزایی ;  ج ۱  ص ۹۹

امام باقر عليه السّلام مى‌فرمايد:معناى خدا عبارت است از موجودى كه مخلوقات نسبت به درك جايگاه و تسلّط‍‌ بر كيفيّت آن،متحيّر هستند.

divider

توحید صدوق / ترجمه جعفری ;  ج ۱  ص ۹۳

و امام باقر عليه السّلام فرمود:اللّه يعنى معبودى كه خلق از دريافت ماهيّت او و احاطه به كيفيّتش سرگشته‌اند.

divider