37-فرمود:چهارند كه در هر كه باشند در نور اعظم خدا است آنكه عصمت كارش شهادت بيگانگى خدا و رسالت من است و آنكه چون مصيبتى بدو رسد گويد«
37-چهار چيز اگر در فردى جمع شود در روشنى و قرب به خداى متعال است:1-آنكه عصمت و محكمى كارش شهادت به يگانگى خدا و رسالت من است.2-و آنكه هر گاه او را ماتمى رسد بگويد:«
چهار خصلت در هر كه باشد در نور بزرگ خداوند است: الف-سپرش در برابر گناه،شهادت به يگانگى خدا و رسالت من باشد(در وقت معصيت ايمان محكم سد راهش گردد). ب-گفتارش در هنگام مصيبت انا للّٰه و انا اليه راجعون. ج-هنگام نعمت الحمد للّٰه. د-و هنگام گناه استغفر اللّٰه و اتوب اليه باشد(يعنى نه مصيبت او را از پا در آورد-چه مىداند هر چه هست از آن خداست،مىدهد و مىگيرد-نه نعمت موجب طغيانش گردد چه خود.را مالك نداند،و نه گناه رابطهاش را با خدا قطع كند كه با توبه آلودگى را مىزدايد).
37-چهار چيز است كه در وجود هر كس باشند او در نور اعظم خداوند-عزّ و جلّ -است:كسى كه پناه كارش گواهى دادن به اين باشد كه معبود[راستينى]جز خداوند يگانه نيست و اينكه من رسول خدا هستم؛آن كه چون مصيبتى به او رسد،گويد:«