شناسه حدیث :  ۲۹۸۳۳۴

  |  

نشانی :  الأمالي (للمفید)  ,  جلد۱  ,  صفحه۱۱۸  

عنوان باب :   المجلس الرابع عشر

معصوم :   امیرالمؤمنین (علیه السلام)

قَالَ أَخْبَرَنِي أَبُو نَصْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحُسَيْنِ اَلْبَصِيرُ اَلْمُقْرِي قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو اَلْحَسَنِ عَلِيُّ بْنُ اَلْحَسَنِ اَلصَّيْدَلاَنِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو اَلْمِقْدَامِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ مَوْلَى بَنِي هَاشِمٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو نَصْرٍ اَلْمَخْزُومِيُّ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلْبَصْرِيِّ قَالَ : لَمَّا قَدِمَ عَلَيْنَا أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلْبَصْرَةَ مَرَّ بِي وَ أَنَا أَتَوَضَّأُ فَقَالَ يَا غُلاَمُ أَحْسِنْ وُضُوءَكَ يُحْسِنِ اَللَّهُ إِلَيْكَ ثُمَّ جَازَنِي فَأَقْبَلْتُ أَقْفُو أَثَرَهُ فَحَانَتْ مِنِّي اِلْتِفَاتُهُ فَنَظَرَ إِلَيَّ فَقَالَ يَا غُلاَمُ أَ لَكَ إِلَيَّ حَاجَةٌ قُلْتُ نَعَمْ عَلِّمْنِي كَلاَماً يَنْفَعُنِيَ اَللَّهُ بِهِ فَقَالَ يَا غُلاَمُ مَنْ صَدَقَ اَللَّهَ نَجَا وَ مَنْ أَشْفَقَ عَلَى دِينِهِ سَلِمَ مِنَ اَلرَّدَى وَ مَنْ زَهِدَ فِي اَلدُّنْيَا قَرَّتْ عَيْنُهُ بِمَا يَرَى مِنْ ثَوَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ - أَ لاَ أَزِيدُكَ يَا غُلاَمُ قُلْتُ بَلَى يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ ثَلاَثُ خِصَالٍ مَنْ كُنَّ فِيهِ - سَلِمَتْ لَهُ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةُ مَنْ أَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اِئْتَمَرَ بِهِ وَ نَهَى عَنِ اَلْمُنْكَرِ وَ اِنْتَهَى عَنْهُ وَ حَافَظَ عَلَى حُدُودِ اَللَّهِ - يَا غُلاَمُ أَ يَسُرُّكَ أَنْ تَلْقَى اَللَّهَ وَ هُوَ عَنْكَ رَاضٍ قُلْتُ نَعَمْ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ كُنْ فِي اَلدُّنْيَا زَاهِداً وَ فِي اَلْآخِرَةِ رَاغِباً وَ عَلَيْكَ بِالصِّدْقِ فِي جَمِيعِ أُمُورِكَ فَإِنَّ اَللَّهَ تَعَبَّدَكَ وَ جَمِيعَ خَلْقِهِ بِالصِّدْقِ ثُمَّ مَشَى حَتَّى دَخَلَ سُوقَ اَلْبَصْرَةِ فَنَظَرَ إِلَى اَلنَّاسِ يَبِيعُونَ وَ يَشْتَرُونَ فَبَكَى عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بُكَاءً شَدِيداً ثُمَّ قَالَ يَا عَبِيدَ اَلدُّنْيَا وَ عُمَّالَ أَهْلِهَا إِذَا كُنْتُمْ بِالنَّهَارِ تَحْلِفُونَ - وَ بِاللَّيْلِ فِي فُرُشِكُمْ تَنَامُونَ وَ فِي خِلاَلِ ذَلِكَ عَنِ اَلْآخِرَةِ تَغْفُلُونَ فَمَتَى تُحْرِزُونَ اَلزَّادَ وَ تُفَكِّرُونَ فِي اَلْمَعَادِ - فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِنَّهُ لاَ بُدَّ لَنَا مِنَ اَلْمَعَاشِ فَكَيْفَ نَصْنَعُ فَقَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنَّ طَلَبَ اَلْمَعَاشِ مِنْ حِلِّهِ لاَ يَشْغَلُ عَنْ عَمَلِ اَلْآخِرَةِ فَإِنْ قُلْتَ لاَ بُدَّ لَنَا مِنَ اَلاِحْتِكَارِ لَمْ تَكُنْ مَعْذُوراً فَوَلَّى اَلرَّجُلُ بَاكِياً فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَقْبِلْ عَلَيَّ أَزِدْكَ بَيَاناً فَعَادَ اَلرَّجُلُ إِلَيْهِ فَقَالَ لَهُ اِعْلَمْ يَا عَبْدَ اَللَّهِ أَنَّ كُلَّ عَامِلٍ فِي اَلدُّنْيَا لِلْآخِرَةِ لاَ بُدَّ أَنْ يُوَفَّى أَجْرَ عَمَلِهِ فِي اَلْآخِرَةِ - وَ كُلُّ عَامِلِ دينا[دُنْيَا]لِلدُّنْيَا عُمَالَتُهُ فِي اَلْآخِرَةِ نَارُ جَهَنَّمَ ثُمَّ تَلاَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَوْلَهُ تَعَالَى- فَأَمّٰا مَنْ طَغىٰ `وَ آثَرَ اَلْحَيٰاةَ اَلدُّنْيٰا. `فَإِنَّ اَلْجَحِيمَ هِيَ اَلْمَأْوىٰ .
زبان ترجمه:

أمالی شیخ مفید / ترجمه استادولی ;  ج ۱  ص ۱۳۱

3-حسن بن ابى الحسن بصرى گويد:چون امير المؤمنين(عليه السّلام)بشهر ما بصره وارد شد گذارش بر من افتاد و من وضو مى‌ساختم،فرمود:اى جوان نيكو وضو بساز تا خدا به تو نيكوئى كند.سپس از نزد من گذشت،بدنبال او روان شدم،حضرت بجانب من رو كرد و بمن نگريست و فرمود:اى جوان حاجتى دارى‌؟عرض كردم:آرى،بمن سخنى بياموز كه خداوند مرا بدان سود بخشد. فرمود:اى جوان هر كس با خدا به صداقت و راستى رفتار كند نجات يابد،و هر كس بر دين خود بهراسد از هلاكت سالم بماند،و هر كس در دنيا به زهد گرايد ديده‌اش بآنچه از پاداشهاى خدا-عزّ و جلّ‌-مى‌بيند روشن گردد. اى جوان آيا بيشتر برايت نگويم‌؟عرض كردم:چرا اى امير مؤمنان. فرمود:سه خصلت است كه در هر كس باشد دنيا و آخرت برايش صاف و سالم بماند:آن كس كه بكار نيك فرمان دهد و خودش نيز بدان گردن نهد،و از كار زشت باز دارد و خودش نيز از آن دست كشد،و بر حدود و دستورات خداوند محافظت و مواظبت نمايد. اى جوان آيا دلشاد مى‌شوى از اينكه روز قيامت در حالى بديدار خدا شتابى كه از تو خرسند باشد؟عرض كردم:آرى اى امير مؤمنان.فرمود:نسبت بدنيا زاهد و بى‌ميل باش،و نسبت بآخرت راغب و مايل،و در تمام كارهاى خود از راستى جدا مشو كه خداوند تو و تمام بندگانش را از راه راستى بعبادت فرا خوانده است. سپس آن حضرت براه افتاد تا ببازار بصره وارد شد،نگاهى بمردم انداخت و ديد كه گرم داد و ستداند،و پس بسختى گريست و آنگاه فرمود:اى بندگان دنيا و كارگزاران دنيا داران،حال كه شما در روز پيوسته سوگند مى‌خوريد،و در شب به بسترهاى خود مى‌آرميد،و طبعا در خلال اين حالات از آخرت غافليد،پس كسى بجمع آورى زاد و توشه برخاسته،و در امر معاد انديشه مى‌كنيد؟!مردى گفت:اى امير مؤمنان ما ناگزيريم از بدست آوردن روزى،پس چه كنيم‌؟امير مؤمنان(عليه السّلام)فرمود:همانا تحصيل معاش از راه حلال آدمى را از كار آخرت باز نمى‌دارد،و اگر گوئى:ما ناچاريم احتكار كنيم،عذرت پذيرفته نيست.آن مرد گريه كنان براه افتاد.امير المؤمنين(عليه السّلام)باو فرمود:رو بمن آى تا شرح بيشترى گويم.آن مرد بازگشت،حضرت فرمود:بندۀ خدا!بدان كه هر كس در دنيا براى آخرت كار كند ناگزير پاداش عملش بتمام و كمال باو داده شود، و هر كس بامور دينى بجهت دستيابى بدنيا عمل كند اجر و پاداش وى در آخرت آتش دوزخ خواهد بود. سپس امير المؤمنين(عليه السّلام)اين آيات را تلاوت نمود:«امّا آن كس كه سركشى كند و زندگانى دنيا را ترجيح دهد پس همانا دوزخ جايگاه اوست» .

divider