بحارالأنوار (جلد ۴۷) / ترجمه خسروی ;  ج ۱  ص ۲۹۰

تفسير عياشى:داود بن فرقد گفت:حضرت صادق فرمود:حاجتى پيدا كردم بعد از ظهر رفتم بمسجد هميشه اگر حاجتى داشته باشم چنين ميكنم.در همان بين كه در حرم نماز ميخواندم مردى بالاى سرم ايستاد گفتم:اهل كجا هستى گفت: كوفه.گفتم از كدام قبيله‌؟جواب داد:اسلم.پرسيدم از كدام گروه هستى‌؟گفت: از مدينه.پرسيدم از زيديها كه را مى‌شناسى‌؟گفت:بهترين و برجسته‌ترين آنها هارون بن سعيد را مى‌شناسم گفتم:برادر اسلمى او سر سلسله گوساله پرستان است كه خدا در اين آيه ميفرمايد:« إِنَّ‌ اَلَّذِينَ‌ اِتَّخَذُوا اَلْعِجْلَ‌ سَيَنٰالُهُمْ‌ غَضَبٌ‌ مِنْ‌ رَبِّهِمْ‌ وَ ذِلَّةٌ‌ فِي اَلْحَيٰاةِ‌ اَلدُّنْيٰا » فرمود:زيدى واقعى محمّد بن سالم نيشكر فروش است.