بحارالأنوار (جلد ۲۳ تا ۲۷) / ترجمه خسروی ;  ج ۲  ص ۲۷۳

كنز جامع: حماد حلبي گفت حضرت صادق عليه السّلام اين آيه را خواند: « فَهَلْ‌ عَسَيْتُمْ‌ إِنْ‌ تَوَلَّيْتُمْ‌ أَنْ‌ تُفْسِدُوا فِي اَلْأَرْضِ‌ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحٰامَكُمْ‌ »ميخواهيد در صورتى كه بسلطنت و فرمانروائى رسيديد تبهكارى كنيد و قطع رابطه خويشاوندى نمائيد. فرمود اين آيه در بارۀ پسر عموهاى ما بنى عباس و بنى اميه نازل شده سپس اين قسمت را خواند:« أُولٰئِكَ‌ اَلَّذِينَ‌ لَعَنَهُمُ‌ اَللّٰهُ‌ فَأَصَمَّهُمْ‌ »خدا آنها را لعنت كرد و از شنيدن مطالب دينى كر و ناشنوا كرده:« وَ أَعْمىٰ‌ أَبْصٰارَهُمْ‌ »و از ديدن وحى آنها را كور نموده بود خواند:« إِنَّ‌ اَلَّذِينَ‌ اِرْتَدُّوا عَلىٰ‌ أَدْبٰارِهِمْ‌ »كسانى كه بعقب برگردند. پس ولايت علي عليه السّلام:« مِنْ‌ بَعْدِ مٰا تَبَيَّنَ‌ لَهُمُ‌ اَلْهُدَى اَلشَّيْطٰانُ‌ سَوَّلَ‌ لَهُمْ‌ وَ أَمْلىٰ‌ لَهُمْ‌ »پس از آنكه براى آنها هدايت آشكار شد شيطان گمراهشان نمود و ايشان را منحرف كرد. بعد خواند:« وَ اَلَّذِينَ‌ اِهْتَدَوْا »كسانى كه هدايت بولايت علي يافتند« زٰادَهُمْ‌ هُدىً‌ »هدايت آنها را افزون نمود بشناسائى امامان بعد از علي و قائم آل محمّد صلى اللّٰه عليه و آله و سلم:« وَ آتٰاهُمْ‌ تَقْوٰاهُمْ‌ »: و به آنها پاداش تقواشان را داد كه از جهنم آسوده باشند. در باره آيه:« فَاعْلَمْ‌ أَنَّهُ‌ لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاَّ اَللّٰهُ‌ وَ اِسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ‌ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌ »منظور از مؤمنين علي و ياران او هستند:« وَ اَلْمُؤْمِنٰاتِ‌ »خديجه و دوستانش معنى آيه: « وَ اَلَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ‌ وَ آمَنُوا بِمٰا نُزِّلَ‌ عَلىٰ‌ مُحَمَّدٍ »في علي« وَ هُوَ اَلْحَقُّ‌ مِنْ‌ رَبِّهِمْ‌ كَفَّرَ عَنْهُمْ‌ سَيِّئٰاتِهِمْ‌ وَ أَصْلَحَ‌ بٰالَهُمْ‌ »كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند. سپس ايمان به آنچه بر پيامبر نازل شده در باره على آوردند كه همين واقعيت بود از جانب خدا گناهان ايشان را آمرزيد و خاطرشان را آسوده كرد.فرمود:« وَ اَلَّذِينَ‌ كَفَرُوا »كسانى كه بولايت على كافر شدند« يَتَمَتَّعُونَ‌ » از دنياى خود بهره مى‌برند:« وَ يَأْكُلُونَ‌ كَمٰا تَأْكُلُ‌ اَلْأَنْعٰامُ‌ وَ اَلنّٰارُ مَثْوىً‌ لَهُمْ‌ »مثل چهارپايان ميخورند جهنم جايگاه آنها است. سپس فرمود:« مَثَلُ‌ اَلْجَنَّةِ‌ اَلَّتِي وُعِدَ اَلْمُتَّقُونَ‌ »مثل بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده كه آنها محمّد و پيروان ايشانند حضرت باقر فرمود اين قسمت آيه:« فِيهٰا أَنْهٰارٌ »منظور از انهار مردهائى هستند و اين قسمت آيه:« مٰاءٍ غَيْرِ آسِنٍ‌ »منظور علي عليه السّلام است. « وَ أَنْهٰارٌ مِنْ‌ لَبَنٍ‌ لَمْ‌ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ‌ »منظور امام است. اما اين قسمت آيه:« وَ مَغْفِرَةٌ‌ مِنْ‌ رَبِّهِمْ‌ »منظور ولايت امير المؤمنين است اما اين آيه:« كَمَنْ‌ هُوَ خٰالِدٌ فِي اَلنّٰارِ »يعنى آيا پرهيزگاران مانند كساني هستند كه پيوسته در ولايت دشمن آل محمّدند كه همان آتشى است كه هر كس داخل شد داخل در جهنم شده آن وقت خداوند ميفرمايد چه خواهند ديد:« وَ سُقُوا مٰاءً حَمِيماً فَقَطَّعَ‌ أَمْعٰاءَهُمْ‌ »آبى گداخته ميچشند كه امعاء آنها از هم ميپاشد جابر گفت سپس حضرت باقر عليه السّلام فرمود اين آيه را جبرئيل براى پيامبر اكرم چنين آورد: « ذٰلِكَ‌ بِأَنَّهُمْ‌ كَرِهُوا مٰا أَنْزَلَ‌ اَللّٰهُ‌ »في علي« فَأَحْبَطَ‍‌ أَعْمٰالَهُمْ‌ »اين بواسطه آن است كه دوست نداشتند آنچه را خداوند بر پيامبر نازل نمود در باره علي عليه السّلام بهمين جهت اعمال آنها از ميان رفت. جابر گفت: از حضرت باقر راجع باين آيه پرسيدم:« أَ فَلَمْ‌ يَسِيرُوا فِي اَلْأَرْضِ‌ »حضرت باقر عليه السّلام آيه را خواند:« وَ اَلَّذِينَ‌ كَفَرُوا »تا رسيد به: « أَ فَلَمْ‌ يَسِيرُوا فِي اَلْأَرْضِ‌ »فرمود ميخواهى معرفى كنم بتو شخصى را كه قدرت داشت در يك روز ترا از مشرق بمغرب برساند گفتم چنين كسى كيست‌؟ فرمود امير المؤمنين مگر فرمايش پيامبر اكرم را نشنيده‌اى: لتبلغن الاسباب و اللّٰه لتركبن السحاب و اللّٰه لتؤتن عصا موسى و اللّٰه لتعطن خاتم سليمان. خطاب بامير المؤمنين باسباب خواهيد رسيد بخدا سوار ابر ميشويد و بخدا سوگند عصاى موسى و انگشتر سليمان را بشما خواهند داد بخدا قسم اين فرموده پيامبر است.