بحارالأنوار (جلد ۲۳ تا ۲۷) / ترجمه خسروی ; ج ۲ ص ۲۶۵
كافى: ابو حمزه گفت بحضرت باقر عليه السّلام گفتم: بعضى از دوستان ما به مخالفين افترا ميزنند و به آنها نسبت بد ميدهند فرمود خوددارى از چنين كارها بهتر است سپس فرمود بخدا قسم ابو حمزه تمام مردم زنازاده هستند بجز شيعيان ما، عرضكردم چگونه اين مطلب را مى‌توانم بديگران اثبات كنم فرمود: قرآن خدا بر اين مطلب شاهد است زيرا خداوند از تمام فيء سه سهم براى ما قرار داده سپس در اين آيه ميفرمايد:«
وَ اِعْلَمُوا أَنَّمٰا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلّٰهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي اَلْقُرْبىٰ وَ اَلْيَتٰامىٰ وَ اَلْمَسٰاكِينِ وَ اِبْنِ اَلسَّبِيلِ
»ما صاحب خمس و فيء هستيم و آن را بر تمام مردم حرام كرديم مگر شيعيانمان. ابو حمزه! بخدا قسم هر زمينى كه فتح شود و هر مالى كه خمس آن پرداخت مى‌شود نصيب هر كس بشود حرام است چه بصورت زن و همسر در آيد و يا بصورت مال و ثروت اگر دولت حق ظاهر شود امام و يا قائم مقام امام هر كس از چنين اموالى بوجود آيد در معرض فروش قرار ميدهد (چون برده است) و كسى بخريد آن راغب نيست بواسطه بى‌ارزشى بطورى كه شخص حاضر است تمام ثروت خود را بدهد و از اين گرفتارى نجات يابد برايش مقدور نيست. اينها جلو حق ما و شيعيانمان را گرفتند بدون عذر و بهانه و دليلى گفتم معنى اين آيه چيست:«
هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنٰا إِلاّٰ إِحْدَى اَلْحُسْنَيَيْنِ
»آيا براى ما جز دو فرجام نيكو انتظار داريد. فرمود: يعنى يا مرگ در راه بندگى خدا شهادت و يا درك ظهور امام ولى ما براى آنها با شدت گرفتارى كه داريم از طرف آنها منتظريم كه خداوند ايشان را گرفتار عذاب كند. فرمود: آن يا مسخ است و يا بدست ما گرفتار ميشوند كه كشته شدن است خداوند به پيامبرش ميفرمايد:«
فَتَرَبَّصُوا إِنّٰا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ
»تربص يعنى انتظار بلاء و گرفتارى براى دشمنان.
