بحارالأنوار (جلد ۲۳ تا ۲۷) / ترجمه خسروی ;  ج ۲  ص ۱۵۴

كنز جامع الفوائد: غالب جهنى از حضرت باقر از آباء گرام خود از علي عليه السّلام نقل كرد كه پيامبر اكرم بمن فرمود وقتى مرا بآسمان بردند تا سدرة المنتهى كه رسيدم و در مقابل پروردگار ايستادم. فرمود يا محمّد! عرضكردم: بلى. فرمود تو مردم را آزمايش كرده‌اى كدام يك بيشتر پيرو تو بودند گفتم خدايا علي، فرمود درست است آيا براى خود جانشينى گرفته‌اى كه دنباله مأموريت ترا بگيرد و كتاب مرا به مردم بياموزد عرضكردم: نه. عرضكردم خدايا تو انتخاب كن كه منتخب تو بصلاح من است فرمود من علي را برگزيدم او را جانشين و وصى خود قرار ده من علم و حلم خويش را باو بخشيدم او واقعا امير المؤمنين است و اين مقام را كسى قبل از او نداشته و بعد از او نخواهد داشت، يا محمّد! علي پرچم هدايت و پيشواى فرمانبرداران و روشنى بخش دل دوستان و او كلمه تقوى است كه بر متقين محبت او را واجب نموده‌ام هر كه او را دوست بدارد دوست داشته و هر كه او را دشمن بدارد مرا دشمن داشته اين بشارت را به او بده. پيامبر اكرم اين بشارت را به على عليه السّلام داد علي گفت من بنده خدا و در اختيار اويم اگر مرا كيفر كند از خطاى من است نه اينكه ستم بمن روا داشته باشد و اگر وعده خود را انجام دهد او شايسته چنين كارى است نسبت بمن. پيامبر اكرم گفت خدايا دل او را بزرگ دار و ايمان بخود را روشنى بخش دلش قرار ده فرمود اين خواسته ترا مستجاب كردم جز اينكه او را امتياز بخشيدم به گرفتاريهائى كه هيچ يك از اولياء خود را چنين امتيازى نداده‌ام عرضكردم خدايا برادر و مصاحب من است. فرمود در علم من چنين گذشته كه او گرفتار خواهد شد اگر علي نبود دوستان من و پيامبرم شناخته نمى‌شدند.