بحارالأنوار (جلد ۹و۱۰) / ترجمه خسروی ;  ج ۱  ص ۳۰۶

10-آيه« وَ لاٰ تَلْبِسُوا اَلْحَقَّ‌ بِالْبٰاطِلِ‌ وَ تَكْتُمُوا اَلْحَقَّ‌ وَ أَنْتُمْ‌ تَعْلَمُونَ‌.`وَ أَقِيمُوا اَلصَّلاٰةَ‌ وَ آتُوا اَلزَّكٰاةَ‌ وَ اِرْكَعُوا مَعَ‌ اَلرّٰاكِعِينَ‌.`أَ تَأْمُرُونَ‌ اَلنّٰاسَ‌ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ‌ أَنْفُسَكُمْ‌ وَ أَنْتُمْ‌ تَتْلُونَ‌ اَلْكِتٰابَ‌ أَ فَلاٰ تَعْقِلُونَ‌.`وَ اِسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ اَلصَّلاٰةِ‌ وَ إِنَّهٰا لَكَبِيرَةٌ‌ إِلاّٰ عَلَى اَلْخٰاشِعِينَ‌.`اَلَّذِينَ‌ يَظُنُّونَ‌ أَنَّهُمْ‌ مُلاٰقُوا رَبِّهِمْ‌ وَ أَنَّهُمْ‌ إِلَيْهِ‌ رٰاجِعُونَ‌`يٰا بَنِي إِسْرٰائِيلَ‌ اُذْكُرُوا نِعْمَتِيَ‌ اَلَّتِي أَنْعَمْتُ‌ عَلَيْكُمْ‌ وَ أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ‌ عَلَى اَلْعٰالَمِينَ‌.`وَ اِتَّقُوا يَوْماً لاٰ تَجْزِي نَفْسٌ‌ عَنْ‌ نَفْسٍ‌ شَيْئاً وَ لاٰ يُقْبَلُ‌ مِنْهٰا شَفٰاعَةٌ‌ وَ لاٰ يُؤْخَذُ مِنْهٰا عَدْلٌ‌ وَ لاٰ هُمْ‌ يُنْصَرُونَ‌`وَ إِذْ نَجَّيْنٰاكُمْ‌ مِنْ‌ آلِ‌ فِرْعَوْنَ‌ يَسُومُونَكُمْ‌ سُوءَ اَلْعَذٰابِ‌ يُذَبِّحُونَ‌ أَبْنٰاءَكُمْ‌ وَ يَسْتَحْيُونَ‌ نِسٰاءَكُمْ‌ وَ فِي ذٰلِكُمْ‌ بَلاٰءٌ مِنْ‌ رَبِّكُمْ‌ عَظِيمٌ‌ ». امام(عليه السّلام)فرمود خداوند با اين آيات يهود را مخاطب قرار داده كه حق را با باطل مى‌آميختند آنها معتقدند كه محمد پيامبر است و على نيز وصى اوست اما پانصد سال ديگر خواهد آمد فرمود شما قبول داريد كه تورات حاكم بين ما و شما باشد گفتند آرى. تورات را آوردند و شروع به خواندن آن نمودند بر خلاف مطالبى كه در آن وجود داشت خداوند طومارى كه در دست خواننده بود برگرداند و زير و رو كرد مقدارى در دست يكى و بقيه در دست ديگرى و به صورت اژدهائى درآمد كه دو سر داشت و هر سر آن اژدها دست راست يكى از آنها را گرفت شروع كرد به تكه تكه كردن دست او آن دو مرد فرياد و ناله مى‌كردند.طومارهاى ديگرى نيز وجود داشت كه به زبان آمده گفتند بايد اين عذاب را بكشيد تا وقتى كه آنچه در باره امتيازات محمد(صلّى اللّه عليه و آله)و وصى او على بن ابى طالب در تورات وجود دارد درست بخوانيد. در اين موقع شروع به خواندن تورات بصورت صحيح كردند و ايمان به پيامبر و اعتقاد به امامت على بن ابى طالب(عليه السّلام)نمودند خداوند فرمود« لاٰ تَلْبِسُوا اَلْحَقَّ‌ بِالْبٰاطِلِ‌ »به اين صورت كه اقرار به محمد و على عليهما السّلام از يك جهت بياوريد و از جهت ديگر كتمان كنيد« وَ تَكْتُمُوا اَلْحَقَّ‌ »اما نبوت و امامت اين محمد و على(عليهما السّلام)را منكريد و شما خود مى‌دانيد كه كتمان مى‌كنيد و مخالف علوم و عقول خود هستيد وقتى خداوند اخبار شما را حجت قرار داده اما شما منكر مى‌شويد او هرگز حجت خويش را از بين نمى‌برد و با دلائل ديگرى آنها را در ميان خلق به پا مى‌دارد شما نمى‌توانيد بر خداوند پيروز و غالب شويد.سپس خداوند به گروهى از يهودان منافق كه زالووار اموال فقراء را به خود مى‌كشند و مال اغنياء را مى‌خورند آنها كه امر به معروف مى‌كنند ولى خود انجام نمى‌دهند و از كار بد باز مى‌دارند ولى خود مرتكب آن مى‌شوند فرموده است« أَ تَأْمُرُونَ‌ اَلنّٰاسَ‌ بِالْبِرِّ »مردم را امر به صدقه دادن و رد امانت مى‌كنيد« وَ تَنْسَوْنَ‌ أَنْفُسَكُمْ‌ »و آنچه مى‌گوئيد انجام نمى‌دهيد« وَ أَنْتُمْ‌ تَتْلُونَ‌ اَلْكِتٰابَ‌ »منظور خواندن تورات است كه امر به كار نيك مى‌كند و از زشتيها باز مى‌دارد و كيفر متمردين را بيان مى‌نمايد و شرافت و شخصيت اطاعت‌كنندگان را بازگو مى‌كند« أَ فَلاٰ تَعْقِلُونَ‌ »شما انديشه و عقل نداريد كه چه عذابى در انتظار كسانى است كه امر كنند و خود انجام ندهند و باز دارند از كارى كه خود انجام مى‌دهند اينان گروهى از رؤساى يهود بودند كه اموال بيت المال و صدقات را به خود اختصاص مى‌دادند و به نفع خويش ضبط‍‌ مى‌كردند بعد خدمت پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)رسيدند در حالى كه نادان مردم خود را عليه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به جسارت واداشته بودند كه مى‌گفتند محمد(صلّى اللّه عليه و آله)از حد خود تجاوز نموده و ادعاى بيجا مى‌نمايد.همه خدمت پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)رسيدند و عوام آنها تصميم داشتند كه به پيامبر(صلّى اللّه عليه و آله)حمله نمايند و او را بكشند گر چه آن جناب ميان اصحاب و ياران خود باشند و باكى از آينده نداشته باشند وقتى حضور يافتند رؤساى يهود شروع به صحبت كردند با اينكه قرار داشتند موقعى كه حضرت محمد(صلّى اللّه عليه و آله)را مغلوب نمودند شمشير به روى او بكشند. گفتند تو مدعى هستى كه پيامبرى،مانند موسى و ساير انبياى پيشين‌؟و پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)فرمود:اما ادعاى پيامبرى درست است اما اينكه بگويم من نظير موسى و انبياء هستم اين را نمى‌گويم.مقام و موقعيتى كه خداوند به من ارزانى داشته كوچك نمى‌كنم.خداوند عزيز مى‌فرمايد برترى تو اى محمد بر ساير پيامبران و مرسلين و ملائكه و مقربين مانند برترى من است كه من پروردگار جهانيانم بر تمام جهانيان همين سخن را خداوند به موسى فرمود وقتى او گمان مى‌كرد بر تمام جهانيان برترى دارد.يهوديان از اين جملات به خشم آمدند و تصميم گرفتند كه پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)را بكشند و خواستند شمشيرهاى خود را از نيام بكشند تمام آنها متوجه شدند كه دستهايشان مثل اينكه از پشت بسته شده و خشك است كه قدرت حركت دادن آن را ندارند متحير ماندند. پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)فرمود ناراحت نباشيد خداوند تصميم خوبى در باره شما دارد نگذاشت كه به دوست او حمله كنيد و شما را مجبور كرد كه استدلال او را در باره نبوت حضرت محمد و وصى او على بن ابى طالب(عليه السّلام)گوش دهيد. سپس پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)رو به يهودان نموده فرمود اى مردم يهود اين رؤساى شما كافرند و اموال شما را مى‌بلعند و حقوق شما را نمى‌دهند و ستم به شما روا داشته‌اند در اموالى كه به خود اختصاص داده‌اند پايين و بالا مى‌برند. رؤساى يهودان گفتند اينك استدلال بر ادعاى خود بنما در مورد نبوت خويش و وصايت على(عليه السّلام)برادرت اين ادعاها بيخود است كه هم كيشان ما را عليه ما مى‌شورانى. پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)فرمود اما خداوند عزيز اجازه داده كه من حاضر نمايم آن اموالى را كه شما به اين مردم ضعيف خيانت كرده‌ايد و همچنين صورت حسابهائى كه ترتيب داده‌ايد و در آن صورت حسابها حق اينها را را به نفع خويش ضبط‍‌ نموده‌ايد حاضر شود و اعضاى آنها گواهى دهد به اين عمل و هم اعضاى شما سخن از اين ظلم افشاء كند. در اين موقع پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)فرمود اين فرشته‌ها خداى عزيز كليه اموالى كه اينها به نفع خويش ضبط‍‌ نموده و به مردم عوام ستم روا داشته‌اند حاضر كنيد.كيسه‌هاى زر و سيم و لباسها و حيوانات و انواع مختلف از اموال از بالا سرازير شدند و در مقابل ايشان صف كشيدند. فرمود پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)صورت حسابهاى آنها را بياوريد كه در آن صورت حساب‌ها اينها مغالطه نموده و حق اين بيچارگان را به خويش اختصاص داده‌اند در اين موقع طومارهائى آمد و روى زمين قرار گرفت فرمود اين طومارها را برداريد.وقتى برداشتند نوشته شده بود نصيب و حق فلان كس فلان مبلغ است.پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود اى فرشتگان خدا زير اسم هر كس مقدارى كه از او به سرقت گرفته‌اند و به او ستم روا داشته‌اند بنويسيد.مشاهده كردند به خط‍‌ آشكار نوشته شد نصيب و حق فلان كس فلان مبلغ است.متوجه شدند كه به آنها ده برابر خيانت شده است كه حقشان را نداده‌اند.پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)فرمود اى ملائكه خدا اموالى كه حق اين مردم است جدا كنيد تا به هر كس حق خود او داده شود اموال از هم جدا شد و تا به همان مقدارى كه در صورت حسابها نوشته شد كنار قرار گرفت و معلوم شد اين مبلغ مقدار را به سرقت برده و به خود اختصاص داده‌اند.پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)به هر كدام از عوام حضور داشتند حق آنها را پرداخت و آنها كه نبودند برايشان فرستاد و كسانى كه فوت شده بودند به ورثه آنها پرداخت.خداوند رؤساى يهود را بين مردم رسوا نمود ولى شقاوت بر بعضى از آن رؤسا و مردم مستولى گرديد و عده‌اى را هم خداوند توفيق هدايت بخشيد. آنهائى كه تصميم اسلام آوردن گرفتند به پيامبر(صلّى اللّه عليه و آله)عرض كردند ما گواهى مى‌دهيم كه شما برترين پيامبران و وصيت على بن ابى طالب عليهما السّلام برترين اوصياء است اينك خداوند ما را به گناهانمان رسوا نمود اما اگر توبه كنيم و دست از هر چه ستم به مردم نموده‌ايم برداريم آينده ما چگونه خواهد بود؟ فرمود شما با ما در بهشت رفيق خواهيد شد و برادر ما در دين و آئين خدا هستيد اين مردم نيز رسوائى شما را فراموش خواهند كرد بطورى كه ياد يكى از آنها نخواهد آمد. گفتند ما گواهى به يكتايى خدا كه شريكى ندارد مى‌دهيم و به رسالت و برگزيدگى و عظمت شما و اينكه على برادر شما وزير و نگهبان دين و نائب و جانشين شما است و او نسبت به شما همچون هارون است نسبت به موسى جز مرتبه پيامبرى كه بعد از شما پيامبرى نخواهد بود پيامبر اكرم(صلّى اللّه عليه و آله)فرمود اينك رستگار شديد. بعد خداوند در اين آيه مى‌فرمايد« يٰا بَنِي إِسْرٰائِيلَ‌ اُذْكُرُوا نِعْمَتِيَ‌ اَلَّتِي أَنْعَمْتُ‌ عَلَيْكُمْ‌ »كه موسى و هارون را براى اجداد شما به نبوت فرستادم تا بشارت به ظهور حضرت محمد(صلّى اللّه عليه و آله) و نبوت او و وصايت على(عليه السّلام)و امامان از عترت پاكش بدهند و پيمان‌ها و عهدهائى در اين مورد از شما گرفتم كه اگر به آنها وفا كنيد در بهشت برين فرمانفرما خواهيد بود.استحقاق لطف و محبت خدا را خواهيد داشت« وَ أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ‌ عَلَى اَلْعٰالَمِينَ‌ »و شما را بر جهانيان برترى بخشيدم يعنى اجداد شما را برترى بخشيدم هم از نظر دين و هم از نظر دنيا. اما برترى دينى آنها بواسطه آن بود كه ولايت حضرت محمد و على عليهما السّلام و آل آنها را پذيرفتند و اما در دنيا به اينكه ابر بر سر آنها سايه افكند و خداوند براى آنها مرغ بريان و ترنجبين را از آسمان نازل نمود و از يك سنگ آب خوشگوار مى‌نوشيدند و دريا را براى آنها شكافت و آنها نجات يافتند و دشمنانشان غرق گرديدند آنها را بدين وسيله بر اهل زمانشان برترى بخشيد آن كسانى كه مخالف عقيده ايشان بودند و انحراف داشتند. سپس خداوند به آنها فرمود وقتى چنين كارى را نسبت به اجداد شما انجام داده باشم بواسطه پذيرفتن ولايت محمد(صلّى اللّه عليه و آله)پس شايسته است كه شما را بيشتر فضيلت دهم كه به عهد و پيمان خود وفا كرده‌ايد بعد مى‌فرمايد« وَ اِتَّقُوا يَوْماً لاٰ تَجْزِي نَفْسٌ‌ عَنْ‌ نَفْسٍ‌ شَيْئاً » يعنى بپرهيزيد از روزى كه هيچ كس نمى‌تواند جلو عذابى كه به ديگرى خواهد رسيد هنگام مرگ بگيرد« وَ لاٰ يُقْبَلُ‌ مِنْهٰا شَفٰاعَةٌ‌ »و نه شفاعت او پذيرفته مى‌شود در تاخير مرگ« وَ لاٰ يُؤْخَذُ مِنْهٰا عَدْلٌ‌ »و نه از او پذيرفته مى‌شود كه ديگرى را براى مرگ معرفى نمايد به جاى او. امام صادق(عليه السّلام)فرمود اين جريان هنگام مرگ است كه شفاعت و فدا قبول نمى‌شود اما در قيامت ما و خانواده‌مان تمام گرفتاريهاى شيعيانمان را برطرف مى‌كنيم.