ترجمه فروع کافی ;  ج ۸  ص ۴۰۲

7 - يوسف بن ابراهيم گويد: خدمت امام صادق عليه السّلام شرف‌ياب شدم در حالى‌كه لباس و عبايى از خز بر تنم بود. حضرت عليه السّلام به من نگاه نمود.
من عرض كردم: قربانت شوم! بر تن من لباس و عبايى از خز است؛ شما در اين خصوص چه مى‌فرماييد؟
فرمود: ايرادى بر خز نيست.
عرض كردم: حاشيه آن ابريشم است.
فرمود: لباس ابريشمى ايراد ندارد؛ به‌راستى كه امام حسين عليه السّلام در حالى به شهادت رسيد كه لباسى از خز بر تن داشت.
سپس فرمود: هنگامى كه امير مؤمنان على عليه السّلام عبد اللّه بن عبّاس را به سوى خوارج فرستاد، بهترين لباس‌هايش را پوشيد، از بهترين عطر استفاده نمود و بر بهترين مركب خود سوار شد. آن‌گاه خارج شد و در مقابل خوارج ايستاد.
خوارج گفتند: اى ابن عبّاس! تو بهترين مردم هستى؛ ولى در لباس ستمكاران و مركب‌هاى آنان نزد ما آمده‌اى!

پس ابن عبّاس اين آيه را بر آنان تلاوت نمود كه «بگو چه زينت‌هاى الهى را كه خدا بر بندگانش آفريده و روزى‌هاى پاكيزه را حرام نموده است‌؟».
امام صادق عليه السّلام فرمود: پس لباس بپوش و خود را بياراى كه خداوند زيباست و زيبايى را دوست دارد؛ اما تهيّه اين لباس بايد از راه حلال باشد.