13- امام صادق(عليه السّلام)از پدرانش نقل مىكند:كه در حديث مناهى پيغمبر(صلّى اللّه عليه و آله)مردم را از غيبت كردن،و سخن چينى،و گوش دادن به آنها نهى نموده است،و فرمود:هيچ سخن چينى به بهشت نمىرود،و از غيبت كردن و گفت و شنودى كه انسان را از خدا دور مىكند نيز نهى كرده است.آنگاه فرمود: هر كه غيبت مرد مسلمانى بكند روزهاش باطل و وضويش شكسته مىشود،و در روز قيامت بيايد در حالى كه از دهن او بويى گنديدهتر از مردار پخش مىگردد كه سبب آزار اهل قيامت مىشود،و اگر قبل از توبه كردن بميرد در حالى مرده كه حرام خدا را حلال دانسته است.آگاه باش هر كس غيبت برادر دينىاش را در مجلسى بشنود و از او دفاع كند و غيبت را ردّ نمايد خداوند هزار نوع شر را در دنيا و آخرت از او دفع مىكند و اگر قدرت دفع داشته باشد ولى از وى دفاع نكند، كيفر گناهش هفتاد برابر گناه غيبتكننده خواهد بود.