ابان بن تغلب از امام صادق عليه السّلام روايت مىكند كه مسيح عليه السّلام فرمود:كسى كه زخم مجروحى را درمان نكند ناگزير شريك كسى است كه اين شخص را زخمى كرده، چه،زخم زننده تباهى حال مجروح را خواسته،و كسى هم كه او را درمان نكرده،بهبودى او را نخواسته بناچار تباهى او را خواهان است.شما نيز حكمت را به غير اهلش باز مگوييد تا نادانى كرده باشيد،و از اهل آن دريغ نكنيد كه گناه مرتكب شويد.هر يك از شما چونان پزشكى درمانگر باشد كه اگر جايى براى داروى خود يافت[دريغ نورزد] و گر نه خوددارى كند.
از ابان بن تغلب از امام صادق(عليه السّلام)فرمود كه مسيح(عليه السّلام)ميگفت راستى آنكه زخم زخمدارى را درمان نكند بناچار شريك كسى است كه باو زخم زند براى اينكه زخمزننده تباهى حال زخمدار را خواسته و آن كسى هم كه درمان او را از دست هشته صلاح و بهبودى او را نخواسته و بلكه تباهى او را خواسته بطور قهر و اضطرار. همچنين حكمت را بغير اهلش بازمگوئيد تا نادانى كرده باشيد و از اهلش دريغ مداريد تا گنهكار شويد و بايد هر كدام از شماها چون طبيبى باشيد كه درمان ميكند در صورتى كه براى داروى خود محل مناسبى بيند و گر نه دست بازدارد.
545 - ابان بن تغلب از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه حضرت مسيح عليه السّلام ميفرمود: كسى كه زخم شخص زخمى را معالجه نكند چنين كسى بناچار شريك آن كسى است كه اين شخص را زخمى كرده، زيرا شخص زخم زننده تباهى حال آن مجروح را خواسته، و آن كسى كه دست از معالجۀ او بردارد او نيز بهبودى حال او را نخواهد، و در نتيجه بطور ناچارى تباهى حال او را خواسته است، و همچنين شماها نيز حكمت را براى غير اهل آن بازنگوئيد تا نادانى كرده باشيد، و از اهل آن دريغ نكنيد كه گناه مرتكب شويد، بلكه بايد هر يك از شماها بمانند طبيبى درمانكننده باشيد كه اگر جاى مناسبى براى دوا و درمان خويش بيند (دريغ نكند) و گر نه خوددارى كند.