شناسه حدیث : ۱۱۸۱۲۲
|نشانی : الکافي , جلد۷ , صفحه۳۰۶
عنوان باب : الجزء السابع كِتَابُ اَلدِّيَاتِ بَابُ اَلرَّجُلِ اَلْحُرِّ يَقْتُلُ مَمْلُوكَ غَيْرِهِ أَوْ يَجْرَحُهُ وَ اَلْمَمْلُوكِ يَقْتُلُ اَلْحُرَّ أَوْ يَجْرَحُهُ
معصوم : امام صادق (علیه السلام)
ترجمه فروع کافی ; ج ۱۰ ص ۲۰۸
14 - حسن بن صالح گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: برده‌اى دست مرد آزادى را كه سه انگشت از انگشتان او شل است، بريده است (چه حكمى دارد؟)
فرمود: بهاى آن برده چه‌قدر است؟
گفتم: هرمبلغى كه مى‌خواهيد فرض بفرماييد.
فرمود: اگر بهاى برده بيش از بهاى دو انگشت سالم و سه انگشت شل باشد، كسى كه انگشتش بريده شده مازاد بهاى برده را به مولايش مى‌پردازد و برده را تصاحب مى‌كند و اگر بخواهد مى‌تواند بهاى دو انگشت سالم و سه انگشت ناسالم خود را دريافت كند.
گفتم: دو انگشت سالم با سه انگشت ناسالم به اضافۀ كف دست چه بهايى دارد؟
فرمود: بهاى دو انگشت سالم با كف دست معادل دو هزار درهم است و بهاى سه انگشت ناسالم با كف دست معادل ده هزار درهم است و بهاى سه انگشت ناسالم با كف دست هزار درهم، زيرا بهاى عضو ناسالم به يك سوم بهاى عضو سالم تنزل مى‌كند.
فرمود: اما اگر بهاى برده كمتر از خون‌بهاى دو انگشت سالم و سه انگشت ناسالم باشد برده را به مردى دستش بريده شده مى‌دهند تا صاحب شود مگر آن‌كه مولايش فدا بدهد و برده خود را بازخريد كند.
