شناسه حدیث :  ۱۱۶۰۹۸

  |  

نشانی :  الکافي  ,  جلد۶  ,  صفحه۳۸۹  

عنوان باب :   الجزء السادس كِتَابُ اَلْأَشْرِبَةِ بَابُ اَلْمِيَاهِ اَلْمَنْهِيِّ عَنْهَا

معصوم :   امام حسن مجتبی (علیه السلام) ، امام حسین (علیه السلام)

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ [عَنْ خ ل] حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ اَلنَّيْسَابُورِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ زَكَرِيَّا وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي اَلْجَارُودِ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ عَقِيصَا اَلتَّيْمِيِّ قَالَ: مَرَرْتُ بِالْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِمَا وَ هُمَا فِي اَلْفُرَاتِ مُسْتَنْقِعَانِ فِي إِزَارَيْنِ فَقُلْتُ لَهُمَا يَا اِبْنَيْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكُمَا أَفْسَدْتُمَا اَلْإِزَارَيْنِ فَقَالاَ لِي يَا أَبَا سَعِيدٍ فَسَادُنَا لِلْإِزَارَيْنِ أَحَبُّ إِلَيْنَا مِنْ فَسَادِ اَلدِّينِ إِنَّ لِلْمَاءِ أَهْلاً وَ سُكَّاناً كَسُكَّانِ اَلْأَرْضِ ثُمَّ قَالاَ إِلَى أَيْنَ تُرِيدُ فَقُلْتُ إِلَى هَذَا اَلْمَاءِ فَقَالاَ وَ مَا هَذَا اَلْمَاءُ فَقُلْتُ أُرِيدُ دَوَاءَهُ أَشْرَبُ مِنْ هَذَا اَلْمُرِّ لِعِلَّةٍ بِي أَرْجُو أَنْ يَخِفَّ لَهُ اَلْجَسَدُ وَ يُسْهِلَ اَلْبَطْنَ فَقَالاَ مَا نَحْسَبُ أَنَّ اَللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ جَعَلَ فِي شَيْءٍ قَدْ لَعَنَهُ شِفَاءً قُلْتُ وَ لِمَ ذَاكَ فَقَالاَ لِأَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا آسَفَهُ قَوْمُ نُوحٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَتَحَ «اَلسَّمٰاءِ بِمٰاءٍ مُنْهَمِرٍ» وَ أَوْحَى إِلَى اَلْأَرْضِ فاسْتَعْصَتْ عَلَيْهِ عُيُونٌ مِنْهَا فَلَعَنَهَا وَ جَعَلَهَا مِلْحاً أُجَاجاً وَ فِي رِوَايَةِ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ أَنَّهُمَا عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ قَالاَ يَا أَبَا سَعِيدٍ تَأْتِي مَاءً يُنْكِرُ وَلاَيَتَنَا فِي كُلِّ يَوْمٍ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَرَضَ وَلاَيَتَنَا عَلَى اَلْمِيَاهِ فَمَا قَبِلَ وَلاَيَتَنَا عَذُبَ وَ طَابَ وَ مَا جَحَدَ وَلاَيَتَنَا جَعَلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مُرّاً أَوْ مِلْحاً أُجَاجاً .
زبان ترجمه:

ترجمه فروع کافی ;  ج ۸  ص ۲۷۴

3 - ابو سعيد عقيصا تيمى گويد: امام حسن عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام را ديدم كه إزار پوشيده بودند و در فرات مشغول آب‌تنى بودند.
به آنان عرض كردم: اى پسران پيامبر خدا! خداوند بر شما درود فرستد! إزارها را تباه كرديد!
به من فرمودند: اى ابو سعيد! تباه كردن ازارها نزد ما محبوب‌تر است از تباه نمودن دين. به‌راستى كه آب، اهالى و ساكنانى دارد مانند ساكنان زمين.
سپس فرمودند: به كجا مى‌خواهى بروى‌؟

عرض كردم: به سوى اين آب.
فرمودند: اين آب چيست‌؟
عرض كردم: من فايده دارويى اين آب را مى‌خواهم. به خاطر بيمارى كه دارم از اين آب تلخ مى‌نوشم. اميدوارم كه به وسيله آن، بدنم سبك و شكمم روان شود.
فرمودند: گمان نمى‌كنيم خداوند در چيزى كه آن را لعنت نموده است، شفا قرار داده باشد.
عرض كردم: چرا چنين است‌؟
فرمودند: زيرا هنگامى كه قوم نوح، خداوند را به غضب آوردند، خداوند آسمان را به آبى ريزان گشود و به زمين وحى نمود، بعضى از چشمه‌هاى زمين خداوند را نافرمانى نمودند، آن‌گاه خداوند آنان را لعن نمود و آنها را شور گرداند.
در روايت حمدان بن سليمان چنين است: امام حسن عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام فرمودند:
اى ابو سعيد! به سوى آبى مى‌روى كه ولايت ما را در هر روز، سه بار انكار مى‌كند؟! خداوند متعال ولايت ما را بر آب‌ها عرضه نمود؛ پس هر آبى كه ولايت ما را پذيرفت شيرين، گوارا و پاكيزه شد و هر آبى كه ولايت ما را انكار كرد، خداوند آن را تلخ و شور گردانيد.

divider