3 - ابو سعيد عقيصا تيمى گويد: امام حسن عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام را ديدم كه إزار پوشيده بودند و در فرات مشغول آبتنى بودند.
به آنان عرض كردم: اى پسران پيامبر خدا! خداوند بر شما درود فرستد! إزارها را تباه كرديد!
به من فرمودند: اى ابو سعيد! تباه كردن ازارها نزد ما محبوبتر است از تباه نمودن دين. بهراستى كه آب، اهالى و ساكنانى دارد مانند ساكنان زمين.
سپس فرمودند: به كجا مىخواهى بروى؟
عرض كردم: به سوى اين آب.
فرمودند: اين آب چيست؟
عرض كردم: من فايده دارويى اين آب را مىخواهم. به خاطر بيمارى كه دارم از اين آب تلخ مىنوشم. اميدوارم كه به وسيله آن، بدنم سبك و شكمم روان شود.
فرمودند: گمان نمىكنيم خداوند در چيزى كه آن را لعنت نموده است، شفا قرار داده باشد.
عرض كردم: چرا چنين است؟
فرمودند: زيرا هنگامى كه قوم نوح، خداوند را به غضب آوردند، خداوند آسمان را به آبى ريزان گشود و به زمين وحى نمود، بعضى از چشمههاى زمين خداوند را نافرمانى نمودند، آنگاه خداوند آنان را لعن نمود و آنها را شور گرداند.
در روايت حمدان بن سليمان چنين است: امام حسن عليه السّلام و امام حسين عليه السّلام فرمودند:
اى ابو سعيد! به سوى آبى مىروى كه ولايت ما را در هر روز، سه بار انكار مىكند؟! خداوند متعال ولايت ما را بر آبها عرضه نمود؛ پس هر آبى كه ولايت ما را پذيرفت شيرين، گوارا و پاكيزه شد و هر آبى كه ولايت ما را انكار كرد، خداوند آن را تلخ و شور گردانيد.