شناسه حدیث : ۱۰۱۰۲۲
|نشانی : من لا يحضره الفقيه , جلد۲ , صفحه۵۰۳
عنوان باب : الجزء الثاني [كِتَابُ اَلْحَجِّ] بَابُ اَلذَّبْحِ وَ اَلنَّحْرِ وَ مَا يُقَالُ عِنْدَ اَلذَّبِيحَةِ
معصوم : امام صادق (علیه السلام)
روضة المتقین ; ج ۵ ص ۱۸۰
«و روى عبد الله بن سنان» في الصحيح كالكليني «عن أبي عبد الله عليه السلام في قول الله عز و جل:
لوامع صاحبقرانی ; ج ۸ ص ۲۹۹
و در كافى و در تهذيب «على الارض» و به اسانيد صحيحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللّٰه عليه در تفسير قول سبحانه و تعالى كه فرموده است كه ياد كنيد اسم حق سبحانه و تعالى را بر شتران در حالتى كه راست ايستاده باشد حضرت فرمودند كه اين در وقتى است كه راست مىدارى شتران را از جهت نحر و دستهاى آن را مىبندى بهم از سر پا تا زانو رو بقبله تا وقت كشتن حركت نكند، و آن كه فرموده است كه هر گاه ساقط شود سقوطش وقتى است كه چون پاره از خون رفت بر پهلو مىافتد پس اولى آنست كه ايستاده باشد تا بر پهلو افتد و اگر بر پهلو بخواباند و مذبحش را بقبله كنند نيز خوبست و ليكن متابعت كلام الهى بهتر است و الحال متعارفست در ميان اعراب كه شتر كه ماند مىكشند رو بهر طرف كه بيفتد و چون اندك تعبى دارد كه آن را بگردانند نمىگردانند، و ظاهرش حرمت است چون استقبال شرط است و خواهد آمد كه تجويز وارد شده در جائى كه متعذر باشد مثل آن كه در چاه افتد و در آنجا متعذر باشد كه بگردانند مىتوان گشت بهر طرفى كه روى آن باشد و اگر چه در مذبح نباشد، و هم چنين اگر شتر و گاو عاصى شوند به نيزه و شمشير مىتوان كشتن و حكم صيد دارند و از امثال اين روايات توهّم كردهاند كه در كار نيست ذبح با استقبال بانكه آيات در روايات ناطق است به اشتراط استقبال قبله